Schouten / Netten boeten

Hij moest zich ineens onledig zien te houden met een klein stukje van het productieproces en kreeg het eindresultaat niet meer te zien. Anderhalve eeuw later zijn we zoveel verder van huis geraakt dat we het niet meer kunnen opbrengen in ons werk te investeren en een beetje geduld op te brengen voor de randvoorwaarden. Ik ben echt wat je noemt een thuiswerker, wat dat betreft verschil ik niet zoveel van mijn wevende en spinnende voorouders, ik hoef de deur niet uit om mijn product af te maken, maar ik ben natuurlijk wel afhankelijk van zaken als telefoon en internet. Voel ik dat ook als dingen waar ik goed voor moet zorgen? Welnee, ik betaal ervoor en KPN, Tele2, UPC of hoe ze ook heten, moeten maar zorgen dat het allemaal werkt. En als ik te lang met een helpdesk moet bellen dreigt mijn humeur in te storten. Net zoals duizenden anderen besloot ik een paar maanden geleden over te stappen op een nieuwe dienst van KPN, InternetPlusBellen. Wat het precies behelsde wist ik niet maar het zag er economisch en handig uit. Maar kennelijk heeft KPN z’n eigen mogelijkheden overschat want het is tot nu toe een volstrekte puinhoop met dat abonnement. Eerst deed het bijbehorende modem het niet. Een maand later kreeg ik wel internet maar geen telefoon. Vervolgens kon ik wel bellen maar niet gebeld worden en inmiddels ben ik na een heel mensenleven gevorderd tot een staat waarin bijna alles klopt behalve dat mijn voicemail niet functioneert. In het programma Radar van de Tros zaten vorige week maandag lotgenoten van me op een tribune als klaagkoor tegenover een nette man van KPN, die uitlegde dat hij het ook allemaal heel verschrikkelijk vond. Ja, je zag dat zijn hart bloedde alsof hij ondervoede kinderen in de Hoorn van Afrika zag, en hij ging er wat aan doen jazeker. Normaal gesproken vermijd ik zulke consumentenprogramma’s, al was het maar om me geen kuddedier te voelen maar wat de Duitsers noemen een ’freischwebender Schriftsteller’, doch de KPN-ellende dreef me dit keer toch in de armen van Antoinette Hertsenberg. Urenlang had ik inmiddels SOS roepend aan de telefoon gehangen en naar ik begreep was ik de enige niet. De ergste opstandelingen hadden ze thuisgelaten, het waren zo te zien allemaal beschaafde belastingbetalers die daar zaten, maar ze waren ook allemaal gefrustreerd en verdrietig vanwege KPN. Terwijl ik dat programma zat aan te zien, realiseerde ik me opeens dat ik niks meer over had voor mijn werk. Dat een paar uur investeren zonder dat het veel opschoot me kennelijk al te veel was. Alles moest direct klaar zijn en goed functioneren. En door mijn hoofd schoten vissers die ik wel eens aan een kade had zien zitten, urenlang hun netten boetend, een dagelijks geduldwerkje. Prachtig gezicht maar ik zag het mezelf niet doen. Netten boeten is helemaal exotisch geworden voor de moderne ongeduldmens. Want wij hebben de zorg voor onze spullen helemaal uitbesteed. En als de telefoon het niet doet zijn we kwaad. En vervreemd.