Rosanne van der Lugt zet 250 euro per maand opzij om levens te redden

Trok onlangs de beurs voor

“Een tuinset. Eind oktober hebben mijn partner en ik die aangeschaft, hij kostte 562 euro. De set bestaat uit twee stoelen en een bank. Onze oude set was aan vervanging toe. In de winter zetten we de losse stoelen in de woonkamer en de bank staat op zolder, zo blijven ze langer goed. Zodra het mooi weer wordt kan alles weer naar buiten.”

Zet geld opzij voor

“Het redden van mensenlevens. Omdat mijn partner en ik geen kinderen hebben zocht ik al een tijd naar manieren waarop we ons geld het beste kunnen nalaten. Mijn schoonvader maakte me attent op een artikel in Trouw over effectief altruïsme, en zo is het begonnen. Ik heb er nooit een moment spijt van gehad.

“Gemiddeld leg ik zo’n 250 euro per maand hiervoor opzij. Dit klinkt misschien veel, maar omdat er allerlei fiscale voordelen zitten aan het doneren aan Anbi-geregistreerde goede doelen staat de donatie eigenlijk gelijk aan twee uur per week werken, en dan valt het wel weer mee. Een zinvollere besteding van mijn spaargeld kan ik mij in ieder geval niet meer voorstellen.

“Vorig jaar heb ik gedoneerd aan een goed doel dat zich richt op vitamine A-suppletie voor kinderen van 0-5 jaar in landen in Afrika. Met een donatie van 3500 euro per jaar kun je een leven redden, volgens de Amerikaanse non-profitorganisatie GiveWell. De meeste mensen denken dat het bijna niks kost om in een extreem arm land een leven te redden, maar dit is niet waar.

“Mijn partner en ik kijken voor de selectie van de organisaties die we steunen op de site van GiveWell. Daar zie je dat de goede doelen die erg inspelen op je gevoel niet altijd het meest effectief zijn. Ook het boek Doing Good Better heeft me geïnspireerd, ik heb er zelfs een podcast van gemaakt. Je kan wel zeggen dat het effectief altruïsme mijn levensfilosofie geworden is.”

Beknibbelt op

“Bijna alles. Ik ga één keer per drie jaar naar de kapper en ik word dan gratis geknipt omdat ik mijn haar doneer. Sinds corona knip ik het haar van mijn partner. Ik beweeg door te fietsen en te wandelen, een sportschoolabonnement heb ik daarom niet. Beknibbelen is bijna een soort sport geworden: ik rijd in een zeventien jaar oude auto. En qua vakantie zijn we ons aan het oriënteren op huizenruil, hiermee kun je ook veel geld besparen. In de supermarkt vergelijken we prijzen en kiezen we voor het goedkopere product, of we kopen voor vijf euro ‘overblijf-pakketten’, gevuld met producten die anders worden weggegooid. Als we uit eten gaan let ik erg op de prijs. Ik ontzeg mezelf dus niet alles, want zo’n filosofie moet niet je levensplezier aantasten, maar ik ben wel altijd bewust met de prijs bezig.”

Over vijf jaar

“Heb ik minimaal vijf levens gered, maar het liefst meer. Waarschijnlijk werk ik dan nog steeds als parttime jeugdarts. Na mijn studie geneeskunde wilde ik naast mijn werk als arts de kunstacademie doen. Hierdoor was ik op zoek naar een parttime baan. In het ziekenhuis lukte dit niet, maar als jeugdarts bij de GGD wel. Inmiddels heb ik de kunstacademie afgerond en werk ik nog altijd parttime. Ik vind het fijn om tijd over te houden voor de andere dingen die je in je leven tegenkomt.”