Roemer, de onaantastbare underdog

Het zomerse blokken van Roemer vormt vooral een welkome voorbereiding op de televisiedebatten. Belangrijk voor de beeldvorming van de kiezer en misschien net dat laatste zetje voor sympathiserende zwevers. Bij de SP zullen ze zich realiseren dat hun voorman in vergelijking met tegenstrevers als Rutte en Samsom, maar ook Wilders en Pechtold, de mindere debater is. Minder parate kennis en minder scherp.

De ideale buurman
Het is maar de vraag of dat erg is. Want ondanks de prachtige peilingen van zijn partij gaat Roemer de verkiezingen - en dus ook die debatten - in als underdog. Door zijn natuurlijke uitstraling als ideale buurman, wars van Haagse streken, maar ook omdat zijn partij nog nooit geregeerd heeft. Dreigen de peilingen hem toch richting iets van een favorietenrol te duwen, dan is er altijd wel een behulpzaam blad als Elsevier om dat met koppen als 'Te licht voor het Torentje' weer teniet te doen.

Voor zijn concurrenten is Roemer juist als underdog gevaarlijk. De positie roept sympathie op, een verschijnsel wat landsgrenzen overstijgt. Heel de wereld smolt toen een Jamaicaans bobsleeteam aan de Olympische Winterspelen van 1988 meedeed, en gunde de atleten een medaille. Elektronicagigant Apple profileerde zich jarenlang als gebruiksvriendelijk alternatief voor het grote boze Microsoft, onder meer door routineus op de bescheiden oorsprong van het bedrijf te hameren: de garage van de familie Jobs.

Rol van underdog is geliefd
Onder politici is de rol van underdog geliefd, zeker in verkiezingstijd. Tijdens de laatste race voor het Amerikaanse presidentschap - inmiddels vier jaar geleden - zetten zowat alle kandidaten (Clinton, Huckabee, Edwards, Paul, McCain én Obama) zich als dé underdog neer, viel onderzoekers van de Harvard Bussiness School op. Bijzonder in een land waar men zich zo graag met winnaars associeert.

Hoe het tijdens verkiezingsdebatten van pas kan komen, ondervond de Republikeinse presidentskandidaat George W. Bush in het najaar van 2000. Bush nam het op tegen Al Gore, de Democratische kandidaat en verreweg de beste debater van de twee. In de debatten was Gore ook sterker, maar omdat Bush het minder slecht deed dan verwacht, maakte hij de meeste indruk.

Blunder wordt hem vergeven
Bush won de verkiezingen, en blikte later in een talkshow nog eens terug op de verrassende debatuitslagen. Zijn ludieke verklaring: de lat lag zo laag dat het construeren van een volzin als "Hallo, mijn naam is George W. Bush" al voldoende was om een onuitwisbare indruk achter te laten.

Natuurlijk, Nederland is een ander land dan de Verenigde Staten, de campagne moet nog beginnen, en de lat ligt voor Roemer al een stuk hoger dan tijdens de verkiezingsdebatten van 2010. Toen had hij als grote onbekende genoeg aan kwinkslagen als 'u kunt mij van alles verwijten, maar niet dat ik te vroeg heb gepiekt' om indruk te maken. Nu wordt er meer verwacht, maar een blunder hier en daar zal de SP'er worden vergeven - daar is hij de underdog voor.

undefined