Rode wangen van opwinding
CANNES - ,,Ik heb een smoking gehuurd voor vanavond, dus ik kan niet meer terug'', aldus Woody Allen gistermiddag tijdens de drukbezochte persconferentie in Cannes. Een paar uur voor de grote Europese première van 'Hollywood Ending', de openingsfilm van het 55ste filmfestival van Cannes, zei Woody Allen vooral bezig te zijn een opkomende paniek te onderdrukken.
Het was al een vreemde gewaarwording om bij aankomst in  Cannes op elke straathoek levensgrote affiches aan te treffen met de beeltenis van Woody Allen, een prachtig getekende karikatuur van de neurotische Newyorker met de zo typerende gefronste wenkbrauwen en, voor de gelegenheid, rode wangen van opwinding. Maar nog vreemder was het om hem, te midden van zijn acteurs Treat Williams en Debra Messing, daadwerkelijk op het podium te zien verschijnen, klein, mager en grijs, met zwarte bril en beige, ribfluwelen broek.
Waarom hij voor het eerst in zijn decennialange carrière als filmmaker besloten had om de uitnodiging te accepteren en af te reizen naar Cannes? ,,Het Franse publiek en de Franse pers zijn me altijd zeer welgezind geweest'', zo antwoordde Allen. ,,Na vele afzeggingen in het verleden leek dit een goed moment om de Fransen te danken voor hun steun.''
Allen prees ook de cinefiele geest van het festival en duidde Cannes als een plek waar zijn Hollywood-parodie gewaardeerd zou kunnen worden. Daarmee zit de filmmaker er niet ver naast. Zijn burleske komedie rond de comeback van een sinds jaren afgeschreven regisseur in Hollywood die door alle hectiek blind raakt en zijn film ook in het grootste geheim blind regisseert, wordt hier met open armen ontvangen. Allen speelt zelf de kluchtige, Chaplin-achtige rol van Val, de filmmaker die een tijdelijke, psychosomatische blindheid ontwikkelt en die dit, zo goed en zo kwaad als het kan, verborgen houdt voor zijn Hollywood-bazen. De in Cannes afwezige Tea Leoni is te zien als zijn belangrijkste tegenspeelster, een Hollywood-executive die, zoals Diane Keaton in 'Annie Hall', gehuld is in zwierige, mannelijke maatkostuums.
'Hollywood Ending' heeft vooral de kluchtige sfeer van Allens meest recente komedies. Het is geen meesterwerk à la 'Annie Hall', wel een charmante en geestige afrekening met het Hollywood-systeem dat door Allen, tijdens de persconferentie, gekenschetst wordt als een industrieel systeem dat met veel geld en weinig risico's werkt, en daardoor zo veel ongeïnspireerde films voortbrengt. Allen noemde het overigens wel een systeem van alle tijden. ,,In de jaren dertig en veertig, de Gouden Eeuw van Hollywood, moesten getalenteerde filmmakers ook al tegen de studio's vechten. Soms wonnen ze het gevecht, maar vaker niet.''
De première van 'Hollywood Ending' werd gisteravond voorafgegaan door een korte film waarin de oude festival-baas Gilles Jacob terugkeek op de geschiedenis van Cannes. De verrukkelijke montage van oude beelden deed menigeen een traantje wegpinken. Zo was er de aankomst van sterren als Orson Welles, Alfred Hitchcock en Cary Grant, het eerbetoon aan de oude Charles Chaplin en de kwieke Federico Fellini. En dat er in de 55-jarige geschiedenis van Cannes ook volop rumoer was, werd bewezen met het fluitconcert voor 'La maman et la putain' van Jean Eustache, en beelden van het oproer van mei 1968 dat Godard, Truffaut en Polanski op de barricaden bracht. De première van 'Je t'aime, je t'aime' van Alain Resnais kon vanwege het tumult in '68 zelfs geen doorgang vinden. Om het goed te maken met Resnais vertoont het festival 'Je t'aime, je t'aime' deze week in een nieuwe kopie.
