Rijden op een snelweg van paardenbloemen: het kan

Honderd kilometer per uur over de snelweg op banden van bloemen, kan dat? Ja, denken onderzoekers van Wageningen Universiteit en Keygene, een agro-biotechbedrijf. Met enkele Gelderse bedrijven hebben ze een half miljoen euro subsidie gekregen van Brussel en het provinciebestuur om dat te bewijzen.

De onderzoekers reisden er zelfs voor af naar de hoogvlakte van Kazachstan, op zoek naar de meest zuivere vorm van de Russische Paardenbloem (Taraxacum koksaghyz). Geen gewone paardenbloem, maar een soort met in de wortel een hoge concentratie aan commercieel interessante grondstoffen, zoals latex en inuline. Paardenbloemenlatex kan natuurrubber vervangen en bandenfabrikant Vredestein bewees inmiddels, met een prototype autoband, dat dat prima kan.

Natuurrubber komt van rubberplantages, die de wereldvraag nauwelijks kunnen bijbenen en vaak kampen met ziektes. Bij de productie van natuurrubber wordt dus veel gif gebruikt. Synthetisch rubber wordt van aardolie gemaakt en is dus ook weinig groen. Helemaal nieuw is paardenbloem als latexbron niet.

De Sovjet-Unie kende in de Tweede Wereldoorlog al zo’n tienduizend kolchozen waar paardenbloemen werden gekweekt, ook Nazi-Duitsland beheerste de technologie. Maar die kennis raakte in de vergetelheid. De onderzoekers hebben dus vooral iets herontdekt. Maar eerlijk is eerlijk: hen is het erom te doen om de plant zo aan te passen, dat de productie van latex en inuline groter is dan waarvan de Russen en Duitsers ooit konden dromen.

Lees ook:

Is natuurrubber de oplossing of kunnen we er zelf wat aan doen?

Ze kan er lang of kort over zijn, maar natuurrubberbanden hebben niet de toekomst. Niet voor personenauto’s, tenminste. Dat zegt Anke Blume, hoogleraar rubbertechnologie aan de Universiteit Twente. Ze is gespecialiseerd in de samenstellingen en toepassingen van rubbers, met name in de autobandensector.