Record: Limburg telt minstens veertien roepende oehoes

Een recordaantal van zeker 14 oehoes is dit jaar gesignaleerd in Limburg. Dat meldt ARK natuurontwikkeling.

Op verzoek van de provincie Limburg worden de roofvogels twee jaar lang opgespoord en gevolgd. Doel is de leefkansen voor de oehoe te verbeteren. Op basis van de eerste resultaten concluderen de onderzoekers dat het aantal oehoes de Limburgse mergelgroeves, waar ze broeden, ontgroeit en dat de uilen zich nu ook vestigen in zandgroeves en grote bossen in de omgeving.

Volgens Liesje Floor, leider van het project, is er geen eenduidige verklaring voor de stijging. "Aan de ene kant is de groeiende populatie in Europa een reden. De jongen zijn op zoek naar een plek om te broeden en zoeken de randen van hun leefgebied op." Daarnaast zou de stijging volgens Floor licht vertekend kunnen zijn. "We hebben nu voor het eerst goed gekeken en geluisterd, ook op plekken waar we de oehoes in eerste instantie niet verwachtten. Ze leven erg verborgen." Oehoes roepen in de ochtend- en avondschemering. Door urenlang te luisteren en naar sporen te zoeken, zijn in totaal 14 territoria vastgesteld. Daar zouden ook paartjes kunnen zitten.

Het broedseizoen van deze soort begint in februari. In de vroege lentemaanden is de roepende uil dan ook het best te horen.

Oehoes zijn de grootste uilen die Nederland kent. Gemiddeld zijn ze 65 centimeter groot en hun vleugels hebben een spandwijdte tot wel twee meter. Daarmee zijn ze een bijzondere verschijning: uiterst zeldzaam en daardoor zwaar beschermd.

Het liefst eten de nachtjagers muizen, ratten, konijnen of duiven. Met hun forse klauwen kunnen ze hun prooi met gemak doden.

Het eerste broedende oehoepaar werd in 1997 in Nederland vastgesteld, in de buurt van Maastricht. Sindsdien broeden er jaarlijks oehoes in de Limburgse groeves en er zit ook een paar in Winterswijk. Vorig jaar waren er al signalen dat de Limburgse populatie misschien groter was dan verondersteld en dat is nu bevestigd.

undefined