Recensie
Ray Chen haalt niet alles uit Sibelius
Klassiek
London Symphony Orchestra
Sibelius
★★★☆☆
Alles waar 'te' voor staat is niet goed, behalve 'tevreden' en 'te bed', een typische grootmoederwijsheid. Het zou interessant zijn om te onderzoeken of een dergelijke uitspraak violist Ray Chen bekend is. Te oordelen naar z'n Amsterdamse optreden rijst het vermoeden van niet.
Allereerst: petje af! Want Chen viel in voor Janine Jansen, die om gezondheidsredenen haar concerten met het London Symphony Orchestra heeft geannuleerd. Het is absoluut een opgave om als plaatsvervanger aan te treden voor deze superster.
Dus daar sta je dan, in de startblokken voor het Vioolconcert van Sibelius, een stuk dat in de ziel kerft.
Althans, in de ziel kán kerven. Niet in handen van de geboren Taiwanees. Het is te luid, te geaccentueerd, te grofstoffelijk. Oftewel: grote stappen, snel thuis.
De kracht van dit werk zit 'm niet in een vette streek die belangrijker is dan de noten zelf, echt niet. Spelen op de viool die ooit de legendarische Joseph Joachim toebehoorde, biedt geen garantie voor succes. Michael Tilson Thomas, eredirigent van het Londense orkest, voelde zich er prima bij, en bouwde samen met Chen aan een robuuste textuur. Afijn.
Om je vingers bij af te likken
De Engelse ploeg kwam wel met een programma om je vingers bij af te likken. Op de lessenaars stond uitsluitend muziek van Sibelius. Zingen en dansen met hun instrumenten zit deze musici in het bloed. Flitsend kunnen ze ook te werk gaan. Als geluid licht kon geven, dan was dat zeker het geval geweest in het slotdeel van Sibelius' Zesde symfonie.
Zoals ook in het Vioolconcert te horen viel, bloeit de klank nauwelijks op onder Tilson Thomas, maar is-ie er direct.
Dat is niet per se ideaal voor Sibelius' lange lijnen, hoe bloedstollend de kathedrale koperklanken ook waren in de Zevende symfonie.
De elasticiteit en kleurenpracht die dit gezelschap herbergt, kwamen slechts gedeeltelijk naar voren. Want wat een nuance hebben de musici sinds dit seizoen al laten horen onder hun kersverse chef-dirigent Simon Rattle. In 2010 speelden ze voor het laatst in Amsterdam.
Ze mogen best wat vaker langskomen, bijvoorbeeld met Sir Simon.
Lees hier meer muziekrecensies.