Profiel Ella Vogelaar
De gisteren afgetreden minister voor integratie en wijkverbetering, Ella Vogelaar, trad in februari 2007 aan als één van de zwaargewichten van buiten de Haagse kaasstolp die PvdA-leider Wouter Bos in het kabinet wilde hebben.
De bijna 60-jarige Vogelaar was daarvoor voorzitter van de raad van commissarissen van voedingsmultinational Unilever. Zij moest ervoor zorgen dat er weer olie door de armste wijken van Nederland gaat lopen, de wijken met multi-etnische en sociale problemen. Die taak kreeg ze echter toebedeeld, zonder daarvoor de benodigde financiële middelen te krijgen. In het regeerakkoord was namelijk afgesproken dat de woningbouwcorporaties dit geld moesten opbrengen. En niet verrassend: de corporaties protesteerden zwaar. Pas sinds deze zomer lijkt de rust over de Vogelaarwijken enigszins te zijn teruggekeerd.
Ook de portefeuille integratie was haar toebedeeld omdat de partij na het optreden van VVD-minister Verdonk ervoor koos iemand met veel tact, maar ook veel doorzettingsvermogen en overredingskracht in te zetten. Gedacht werd dat zij met haar jarenlange ervaring in zowel de vakbeweging als de ondernemingswereld, hiervoor de juiste persoon was.
De in Zeeland geboren Vogelaar begon als vormingswerker, werd toen vakbondsbestuurder en voorzitter van de onderwijsbond Abop. Ze was in 1997 beoogd voorzitter van de FNV, maar trok zich voor die rol terug toen ze op weerstand van de latere voorzitter Lodewijk de Waal stuitte. Ze wilde geen 'hanengevecht' voeren, zo verklaarde ze haar besluit. Later stelde ze zich toch kandidaat, maar tevergeefs. Ze werd vervolgens adviseur bij Sociale Zaken, voorzitter van de branchevereniging van reïntegratiebedrijven en ontwikkelingsorganisatie Novib en kreeg in de loop der tijd een fors aantal commissariaten, van wie Unilever de belangrijkste werd.
In de dagelijkse politieke praktijk stelde Vogelaar de partij echter teleur. Haar publieke optredens veroorzaakten regelmatig commotie, de ene keer ging het om de inhoud van haar uitspraken, de andere keer ging het over de onhandigheid van haar media-optreden. Kringen in de PvdA vonden dat zij een veel te 'zachte' aanpak van het integratiebeleid voorstelde. Een echt probleem werd Vogelaar voor de partij toen ze ook bleek niet goed te luisteren naar adviezen van partijgenoten, publiekelijk PvdA-kamerleden afviel en tenslotte op eigen houtje besloot een langdurig voorbereidde wet terug te trekken om Antillianen die op het foute pad zijn te registreren.
De partijtop en de fractie zagen weinig verbetering en besloten donderdag eensgezind dat Vogelaar moest aftreden als minister.
