Prins Willim is niet meer
Hij was de laatste die een voet aan boord zette van de VOC-replica Prins Willim in Den Helder. Woensdagnacht ging het schip in vlammen op. Beheerder Hens Vis raakte die nacht zijn ’kindje’ kwijt.
„Met een groepje collega’s had ik het al afgesproken. Als de Prins Willim wordt verkocht, dan zwaaien we hem uit vanaf Kaaphoofd, de bovenhoek van Den Helder. Dat moment zal nu niet meer komen. Treurig, aangezien dit dé manier was om te tonen hoe men vroeger op een VOC-schip leefde.
Woensdag lag ik net een half uur in bed toen er werd gebeld door een bewoner van het terrein. Ik dacht in eerste instantie dat het alarm was afgegaan door een vlieg die in de sensor van het brandalarm vloog. Dat was al eens eerder gebeurd: de bewakers krijgen dan een seintje, bellen mij, en gaan vast kijken wat er aan de hand is.
Normaal reset ik het alarm even en kan ik weer gaan slapen. Nu was de brandweer al ter plekke toen ik aankwam. Een van mijn collega’s opende de deur van het schip: toen pas zagen we rook uit het benedendek omhoog komen. Omdat het plafond van hout is, heeft de boel heel snel vlamgevat. Tijdens het blussen heb ik de brandweermannen instructies gegeven: ze moesten weten hoe alle ruimtes van binnenuit te bereiken zijn. Helaas werd het benedendeks al snel te heet, de brandweermannen moesten er weg. Na een tijdje werd het me te veel; er viel niets meer te redden. Ik wilde naar huis, liep weg, maar draaide me nog even om. Wat ik toen zag was verschrikkelijk: slechts een karkas was er van het grote schip over. Dan gaat er wel wat door je heen. Tenslotte ben ik meer dan twee jaar beheerder van het schip geweest. Samen met collega’s probeerden we Prins Willim onder de aandacht te brengen. Nu zijn die inspanningen voor niets geweest. Het was een kindje van ons, dit schip. De kans bestond dat hij zou worden verkocht, aangezien Museumhaven Willemsoord de Prins Willim huurde. Zeker was dat hij er tot 1 oktober nog zou liggen. Dat was al een jaar langer dan eigenlijk gepland.
Ik vermoed dat er kortsluiting is ontstaan, maar hoe? Het enige apparaat dat ’s nachts aanstond was de koelkast. In elk geval is de brand niet aangestoken, anders was het inbraakalarm wel afgegaan.
Wat ik het meest zal missen, is de kapiteinshut. Daar zat ik het liefst: de mooiste ruimte, gemaakt voor de grote baas. Zo voelde ik me in de afgelopen twee jaar ook: de papa van het schip. Als ex-marinier was dit voor mij een ideale manier om niet achter de geraniums te belanden. Woensdag rond kwart over vijf sloot ik het schip voor de laatste keer af.”