'Pionierskind' groeide op in Leidsche Rijn

Daan de Heus (18) student

Zomervakantie en havodiploma behaald. Na de vakantie begint Daan de Heus aan de opleiding financial services & management. Hij mag zich een van de eerste inwoners van Leidsche Rijn noemen. Zijn ouders waren de tweede bewoners van de wijk. Ze laten een foto zien van Daan in een kinderwagen, ze vertellen over bouwputten en een auto die constant vastzat in de blubber. Voorzieningen waren er toen nog niet. Zelfs geen geasfalteerde wegen. Langzaamaan veranderde hun uitzicht van weilanden in straten en pleinen vol huizen en scholen.

"Ik kan me dat allemaal niet herinneren", vertelt Daan. Hij praat over een jeugd met veel vriendjes in de kinderrijke buurt vol speeltuinen. Hij ging in de wijk naar de basisschool en naar de middelbare school. Als tiener hing hij met vrienden in de naastgelegen wijk De Meern. "Daar was een veld met een overdekt bankje."

Nu drinkt hij met vrienden bier in De Meern. "Daar is de kroeg wel open tot half vier." Stappen doet Daan ook weleens in het centrum van Utrecht. "Dan gaan we met zes man terug in een taxibusje. Zo kost het maar een paar euro."

Net als veel vrienden heeft hij een bijbaan in de supermarkt als vakkenvuller. "Niet heel leuk werk, maar het betaalt goed en het is lekker vertrouwd."

Voor zijn nieuwe studie moet hij Leidsche Rijn uit. "Ik heb een scooter, of ik pak de bus." Hij wacht nog even met op kamers gaan, maar dat wil hij op een gegeven moment wel. "Ik woon hier prima, maar het centrum van Utrecht is toch wel levendiger."

undefined

Fietsclub brengt buurtbewoners bijeen

Janine Verstraelen (54) fietsclub Maximus Stampers

Ze woonde op tal van plekken in binnen- en buitenland en nu alweer negen jaar in Leidsche Rijn. "In Utrecht stad spreken ze dan over Siberië, alsof je verbannen bent." Maar Verstraelen woont met veel plezier in haar stad. "En de naam vinex wordt hier in de wijk meer als geuzennaam gebruikt."

Een jaar geleden werd ze lid van Maximus Stampers, de fietsclub van Leidsche Rijn. Fietsen doet ze al 35 jaar, maar ze wilde pas lid worden toen de club wat meer 'body' had gekregen. Nu zijn er vierhonderd leden, van wie 185 actief. Inmiddels trekt de club ook mensen van buiten Leidsche Rijn aan, ook uit de stad. Standaard wordt er op woensdag en zondag gefietst, meestal een tocht van tweeënhalf tot drie uur door het Groene Hart. De leden zijn ingedeeld naar niveau in groepen met ieder een eigen snelheid: opstappers, vrijbuiters, pedaleurs, buffels en early birds.

Een klassieke vereniging met penningmeester en voorzitter is het niet. "We spreken af via een app, zijn actief op social media."

Vooral het sociale aspect aan de fietsclub spreekt haar aan. "Alle leden maken echt samen de club. We hebben ook samen regels opgesteld over snelheden, maar ook de stelregel 'samen uit, samen thuis'." Vooraf wordt de route besproken, na afloop volgt een evaluatie en vaak nog een naborrel. Via de fietsclub leren leden elkaar en de buurt goed kennen, zegt ze. "Het is een heel gemengd gezelschap: alle leeftijden en beroepen door elkaar."

"Ze zeggen weleens dat winkels de eerste voorziening zijn die een nieuwbouwwijk nodig heeft, maar ik denk dat een culturele ontmoetingsplaats, horeca en verenigingen belangrijker zijn."

undefined

Vinexwijk is niet alleen maar middenklasse

Dirk van der Kloet (58) woonvereniging 't Groene Sticht

Midden tussen de nieuwbouwwoningen staat een oude boerderij aan een plein. Binnen is een eetcafé waar personeel loopt met een verstandelijke beperking. Links van het plein koopwoningen, rechts woonwerkgemeenschap Emmaus voor dak- en thuislozen en daarboven studentenwoningen. In de oude silo een houtwerkplaats van zorgorganisatie Reinaerde. En aan de noord- en zuidkant van het plein staan sociale huurwoningen.

Dirk van der Kloet (58) is voorzitter van woonvereniging 't Groene Sticht, die in 2004 opende. Oprichter is de inmiddels overleden Ab Harrewijn, Tweede Kamerlid voor GroenLinks. "Normaal gesproken verschijnen eerst de huizen in een vinexwijk en wordt daarna gekeken of er nog ergens plek is voor dak- en thuislozen. Hij wilde het omdraaien", vertelt Van der Kloet.

Aan het plein wonen mensen uit alle lagen van de bevolking samen. Een soort Utopia in Leidsche Rijn. In de woorden van Van der Kloet 'een Asterix-en-Obelix-dorpje in de stad'. Het doel van de stichting is een betrokken buurt met actieve bewoners. "Wij gaan ervan uit dat ieder mens iets kan en dus iets kan bijdragen aan onze stichting." De daklozen die worden opgevangen, komen allemaal uit de regio Utrecht. In Leidsche Rijn heeft Van der Kloet nog nooit een dakloze op straat gezien.

Hij leidt rond langs een moestuin, langs de gemeenschappelijke ruimte. Van der Kloet was zelf ook dakloos. Hij heeft nu een huis, een baan en volgt een opleiding maatschappelijke zorg. De balans op 't Groene Sticht is in zijn woorden: tweederde dragende en eenderde vragende bewoners. Mantelzorg is het niet. "Wel een gesprekje, elkaar af en toe helpen met klusjes. Dat klinkt misschien marginaal, maar dat mensen elkaar gedag zeggen, is tegenwoordig al heel wat."

undefined