Pester is te sturen

Op de basisschool zat ik in de klas bij Hans. Hij had veel aanvaringen met klasgenoten. Dat lag ook aan hemzelf, hij kon snel driftig worden en deed vreemde uitspraken. Het liep uit de hand en klasgenoten begonnen opzettelijk driftbuien te provoceren: het werd pesten. Ik deed vast wel eens mee, dat weet ik niet eens meer. Wel weet ik dat hij het predicaat 'raar' had en als je dat eenmaal hebt, kunnen kinderen harteloos zijn. De meester plaatste mij toen naast Hans, wat ik eerst vervelend vond. Maar er ontstond een band: ik wou niet meer dat hij gepest werd en nam hem in bescherming. Dat lukte omdat je op de basisschool nog zoiets grappigs hebt als de sterkste van de klas en die plaats deelde ik met een ander. Pas toen ik ouder was, realiseerde ik mij de slimme opzet van de meester. Kinderen kunnen ontzettend hard zijn, vrij van waarden, maar tegelijkertijd zijn ze nog makkelijk te sturen. Als er zo jong gepest wordt, is dat het falen van de volwassene, falen van de meester. Op de basisschool is de meester is de sleutel.

Guido Bik Utrecht

Ook een denktank insturen? denktank@trouw.nl

undefined