Paralympics zijn 'thuisgekomen'

"Mensen die mij na de slotceremonie vertelden een beetje bedroefd te zijn dat de Spelen nu voorbij waren, moeten hun verstand hebben verloren. De Olympische Spelen waren slechts de antipasto. Nu is het tijd voor de agitos. Kent iemand hier een beetje Latijn?", vraagt Boris Johnson, de burgemeester van Londen en classicus met de kwaliteiten van een stand-up comedian, op een vol Trafalgar Square waar een van de vlammen voor de fakkeltocht voor de Paralympische Spelen een week geleden werd ontstoken.

"Agito - ik beweeg op een dynamische manier", verduidelijkt Johnson, wijzend op de rode, blauwe en groene komma's - de agitos - die het symbool van de Paralympische Spelen vormen.

De Britten verheugen zich op nog meer medaillesucces en de kans om als toeschouwer deel te zijn van het sportfestijn. Supermarktketen Sainsbury's, een van de sponsors, stelde 2,4 miljoen kinderen in staat om een paralympische sport uit te proberen. Twee derde van de Britse kinderen kunnen een paralympische sport noemen die ze willen zien op televisie. Niet alleen 'bladerunner' Oscar Pistorius is bekend. De Nederlandse rolstoeltennisster Esther Vergeer behoort tot een van de sporters naar wie kinderen het meest uitkijken, aldus een peiling.

De Britten zijn enorm trots op de Paralympische Spelen die nu 'thuiskomen'. Want de bakermat van deze Spelen ligt in Stoke Mandeville in Buckinghamshire, waar de voor de nazi's uit Duitsland gevluchte Joodse neurochirurg Ludwig Guttmann in 1944 de National Spinal Injuries Centre stichtte.

Mensen met een dwarslaesie hadden een slechte levensverwachting als gevolg van doorligplekken en ontstekingen van de urinewegen. Guttmann zorgde voor een revolutie in hun zorg. "Als ik ooit iets goed heb gedaan in mijn medische carrière" zei hij ooit, "dan was het het introduceren van sport in de rehabilitatie van gehandicapten".

De arts, door iedereen liefkozend 'Poppa' genoemd ook al boezemde zijn strengheid angst in, was vastbesloten om van zijn patiënten 'belastingbetalers' te maken. Zij moesten zichzelf aankleden en gedurende de dag moesten zij sporten en bezigheidstherapie volgen zoals het repareren van horloges en klokken. De eerste sport was rolstoelpolo. Maar met de harde puk en sticks gebeurden nog wel eens ongelukken, dus polo werd vervangen door rolstoelbasketbal. Handboogschieten voor het maximaal ontwikkelen van het bovenlijf volgde snel.

Tegelijkertijd met de Olympische Spelen in Londen in 1948 organiseerde Guttmann de eerste Stoke Mandeville Games, een tweedaagse handboogcompetitie. In 1952 deed voor het eerst een buitenlands team mee aan zijn toernooi voor rolstoelsporten: atleten van het Nederlandse Militaire Revalidatiecentrum bij Doorn. Vier jaar later waren er deelnemers uit maar liefst 18 verschillende landen. Voor de meereizende artsen organiseerde Guttmann een educatieprogramma. In 1960 waren in Rome de eerste Paralympische Spelen een feit.

Zijn dochter, Eva Loeffler (79), heeft nu de erebaan van burgemeester van het Olympisch Dorp. "Mijn vader zou uit zijn vel barsten van trots", zei zij in een interview met The Times over Londen 2012. "Dit zijn werkelijk de eerste echte parallelle Spelen", zei Loeffler in the Guardian gisteren. "Mijn vaders droom is gerealiseerd."

Londenaar Rick Pearson kan niet wachten tot hij morgen naar atletiek gaat. "In alle eerlijkheid, ik zie er ook naar uit, omdat ik naar het Olympisch Park ga. Daar ben ik nog niet geweest. Maar hoe vaak krijg je de kans om paralympiërs in actie te zien? Ik ben heel benieuwd om te zien hoe hun sport werkt."

Evenement breekt nu al vele records
De Spelen breken nu al allerlei records. Er zijn nog nooit zoveel toegangskaarten verkocht, al meer dan 2,3 miljoen. Honderdduizend extra kaarten om de sport op een groot scherm in het Olympisch Park te zien, waren in drie uur uitverkocht. Er doen meer atleten uit meer landen mee dan ooit in meer sporten dan voorheen: 4.200 sporters uit 174 landen strijden in 20 sporten om de medailles. Nog nooit zijn er zoveel uitzendrechten verkocht.

Channel 4 dat de uitzendingen voor het Britse publiek verzorgt, pakt groots uit. Al maanden adverteert het op alle televisiezenders en in de bioscopen met een anderhalve minuut durende film over de 'superhumans' voor de meer dan 500 uur zendtijd die het tv-station voor de Spelen heeft vrijgemaakt. Online en via Sky wordt de sport live onafgebroken uitgezonden.

De helft van het aantal verslaggevers en presentatoren is zelf gehandicapt, onder wie een groot aantal voormalige paralympiërs en acht journalisten die het speciaal heeft opgeleid voor televisie na een nationale talentenjacht.

undefined