Paarse konijnen en Erdogan

Lucky Fonz III maakte een aantal jaar geleden samen met een groep kinderen een liedje over vakantieliefdes, 'My Lovelight in het Buitenland'. De kinderen zingen: "Kan je ook verliefd worden op een raamkozijn?" Waarna ze in koor antwoorden: "Nee, dat kan niet!"

Het liedje gaat verder: "Kan je ook verliefd worden op een paars konijn? Nee, dat kan niet! Kan je ook verliefd worden op een meisje uit buitenland dat je eigenlijk niet verstaat?" Zeer opgewonden volgt het bevrijdende antwoord: "Jajaja!"

Het is een vrolijk liedje, een ode aan de liefde waarbij je elkaars taal niet hoeft te spreken om elkaar te begrijpen. Opvallend is dat de desbetreffende kinderen niet geloven dat ze verliefd kunnen worden op een paars konijn, wat toch wat zegt over de verbeelding van de jongelingen, maar dat is een heel ander verhaal.

Veel mensen worden verliefd tijdens de vakantie, waarschijnlijk juist omdat ze elkaar in veel gevallen niet goed kunnen verstaan, je hoeft alleen maar te kijken, te lachen en te voelen. Wie wil dat nou niet? Ikzelf ben ooit in Istanbul verliefd geworden op (de rug van) een Turks meisje. Ze wilde voor een week naar Nederland komen om samen te kunnen zijn, maar dat werd ons moeilijk gemaakt door de autoriteiten omdat men bang was dat ze haar kans schoon zag om voor altijd in Nederland te blijven, ondergedoken op mijn zolderkamertje. "Ik moet er niet aan denken", zei ze. Dat geloofde uiteraard niemand.

Het is niets geworden tussen ons, maar we hebben nog altijd contact. Via Skype praten we over de Turkse politiek, het Gezipark en de positie van vrouwen, Koerden, homoseksuelen, journalisten, andersdenkenden. Als ik met haar door de straten van Istanbul loop, zegt ze dat we voorzichtig moeten zijn, dat we ons in het openbaar niet al te kritisch uit kunnen spreken over verschillende zaken omdat de politie je voor het minste of geringste oppakt. "Iedereen luistert iedereen af", zegt ze. "Ook per telefoon." Ze zegt dat ze zich gevangen voelt in haar eigen land. Onze discussies lopen steevast uit op ruzies omdat ik als buitenstaander beweer dat het vast meevalt, dat ze niet paranoïde moet worden van de verhalen die ze hoort. "Ik hoor de verhalen niet, ik maak ze zelf mee, en ik ben niet paranoïde, de regering is dat. Zij zien gevaren die er niet zijn, alle vermeende kritiek wordt met harde hand neergeslagen."

Afgelopen maandag werden in Istanbul de vonnissen in het Ergenekon-proces uitgesproken. De (meeste tot levenslang) veroordeelden hadden volgens de rechtbank een staatsgreep beraamd tegen de gematigd islamitische regering van premier Erdogan.

"Volgens critici zijn onder de gedaagden wel enkele schurken, maar is er geen overtuigend bewijs geleverd dat de Ergenekon-organisatie werkelijk heeft bestaan", stond dinsdag in de Volkskrant. Een parlementariër van de seculaire oppositiepartij zei: "Dit is Erdogans proces, het is zijn toneelstuk."

Wat is waar? Laten we het erop houden dat er altijd mensen zullen zijn die verliefd worden op een paars konijn; je hoeft er alleen maar in te geloven.

undefined