Oranje voetbalde de slotakte van een lang treurspel
Het tijdvak van twee gemiste toernooien, EK 2016 en WK 2018, werd eindelijk afgesloten. Bondscoach Advocaat zwaaide af met een record: 37 zeges met Oranje.
In Boekarest, ver van de schijnwerpers op het internationale topvoetbal, kwam voor Oranje vanavond dan eindelijk een einde aan een tijdvak van decepties, van zelfmisleiding en van argeloosheid – van alles wat het Nederlandse voetbal naar het dieptepunt van nu heeft gevoerd. Met de daarvoor verantwoordelijke spelersgroep werd niet alleen de periode van de mislukte WK-kwalificatie afgesloten, maar wel degelijk ook die van de voorgaande EK-sof.
De afzwaaiende bondscoach Dick Advocaat mocht zich graag van de meeste misère distantiëren. Hij won vier van de laatste vijf WK-kwalificatieduels, zei hij graag. In het loze vervolg verbeterde hij met zijn 37ste zege met Oranje (0-3 bij Roemenië) het record van de Engelsman Bob Glendenning, die bondscoach was van 1923 tot 1940.
Advocaat, bij uitstek een puntencoach, zal de cijfers als eervol beschouwen en hij zal zijn naam liever niet verbonden zien aan het treurspel waarvan Oranje na het nog bronsgekleurde WK 2014 het ene op het andere hoofdstuk liet volgen. Maar hij past in de rij van coaches, hij past in de lijn van de neergang van een in zichzelf gekeerde voetbalnatie – en niet alleen omdat hij vóór de nu afgesloten eindfase vorig jaar even als assistent van de toenmalige bondscoach Danny Blind fungeerde.
Het was bepaald geen breuk, een coach als Advocaat, na de fatale aanstelling van eerst Guus Hiddink en later Blind, de coaches die op het traject naar het gemiste EK 2016 ontspoorden. De pragmaticus Advocaat mocht dit voorjaar na het ontslag van Blind in het schrale aanbod als de best denkbare bondscoach gelden, maar (ook) met hem mocht niet iemand worden verwacht die zichtbaar de ernst van de situatie zou inzien.
Niet dat hij de tijd had om veel om te buigen. Maar zijn ‘Hollandse’ opstelling met een open middenveld tegen het sterke Frankrijk (4-0) verschilde eind augustus in niets van formaties waarmee Blind eerder om moeilijkheden had gevraagd. Hiddink, Blind en Advocaat: de rode draad bij allen was toch de Hollandse kwaal van overschatting van de eigen kwaliteiten, van zelfmisleiding en argeloosheid – van het niet (willen) zien hoe diep Oranje zonder wezenlijke sturing zou kunnen zinken.
De staat van het Nederlandse voetbal en de eventuele remedie? Advocaat, hoogste trainer van het land toch, wilde er niets wezenlijks over zeggen. Zó erg is het niet, daar beperkte hij zich toe. Hij selecteerde geen nieuwe spelers voor zijn laatste wedstrijden, vorige week bij Schotland (0-1) en gisteren in Boekarest, waar de slotakte van het lange treurspel was geprogammeerd.
Voor een nieuwe start kon Advocaat de man niet zijn, nog niet voor een beginnetje ervan. Hij kreeg zijn recordzege, door doelpunten na rust van Depay (0-1), Babel (0-2) en invaller De Jong (0-3), en Ajacied Van de Beek debuteerde.
Het is, eindelijk, tijd voor de nieuwe start.
