Oranje speelde zwak voetbal in een toepasselijk decor
Oranje won in een holle oefenwedstrijd van Schotland. Bondscoach Advocaat schreef de zege bij op zijn rapport, als de enige die nog oog heeft voor de nutteloze cijfers.
In een duister achterland van Europa doodde Oranje gisteravond de resterende loze tijd van 2017 met een 0-1 zege bij Schotland. Het ene land dat het EK 2016 en het WK 2018 miste, was iets minder slecht dan het andere. Dinsdag wacht in een andere onverlichte uithoek nog zo'n holle bedoening, in Boekarest tegen Roemenië.
Op de avond waarop in de play-offs de strijd om de laatste Europese plekken voor het WK van volgend jaar ontbrandde, bleken in Aberdeen de eerste twee gebruikte wedstrijdballen te zacht. Als op een amateurveld moest op een geschikte bal worden gewacht. Zo voelde Oranje nog eens extra hoe diep het is gezonken. Onwezenlijk kabbelde de avond daarna voort, met zwak voetbal, een onverschillig publiek, voortdurend geroezemoes in het bescheiden Pittodrie-stadion (22.000 plaatsen) – een alleszins toepasselijk decor.
Er waren afmeldingen geweest, steeds meer, afzeggingen door al dan niet lichte blessures. Ook dat was iets om de schouders over op te halen. Niet eens zozeer omdat zulks altijd het geval is bij ongelegen oefenwedstrijden, maar vooral omdat het niets kon uitmaken. De internationals van deze grijze lichting van Oranje zijn inwisselbaar, zo goed als alle.
Zo stil staat Oranje
Bondscoach Advocaat had Blind op het middenveld opgesteld. Daar stond hij in de laatste WK-kwalificatiewedstrijd tegen Zweden ook. Hij had het toen goed gedaan, vond Advocaat. Het heeft er de schijn van dat hij hiermee iets denkt na te laten voor zijn opvolger: dat we nog eens bedenken dat Blind daar toch maar mooi door hem, Advocaat, is neergezet.
Maar iets structureels kan het niet zijn. Wat had Blind tegen Zweden nu werkelijk gedaan? Hij had in alle vrijheid passjes mogen geven: de Zweden, die met 6-0 mochten verliezen, hadden zich gewillig teruggetrokken. Bij Manchester United is Blind linksback of reserve, misschien nog eens centrumverdediger. Hij mist op het hogere niveau de handelingssnelheid en de inhoud voor het middenveld.
Dat was bij uitstek in september 2015 gebleken, toen Oranje met Blind in het hart werd weggeblazen door Turkije (3-0): de officieuze uitschakeling al voor het EK 2016. Zo stil staat Oranje, zo stil staat Nederland, dat Blind er nu weer staat.
Ook gisteren zakte Blind vaak tussen zijn verdedigers om de bal daar veilig te kunnen schuiven. Vooral Wijnaldum en Strootman waren de fletse middenvelders die ze vaak in Oranje zijn. Een uitbraak, en tenminste enige ruimte, was nodig voor het enige doelpunt. Na een voorzet van Babel kon Depay de bal intikken (0-1).
Een tot het laatst gerichte aanval was ook in de tweede helft voor Oranje te veel gevraagd. De Schotten konden zowaar een enkele keer gevaarlijk zijn. Advocaat floot op zijn vingers, hij wees. Waarom nog, en waarvoor? Ach, wat kon ook dat nog uitmaken?
Hoe schraal ook, de scheidende puntencoach kreeg zijn zin. Advocaat schreef de zege bij op zijn eigen rapport, als de enige die nog oog heeft voor de nutteloze cijfers.
Lees ook: Oranje wacht op de nieuwe start na vertrek Dick Advocaat
