Opsluiten

Of we de komende dagen aan haar willen denken, vroeg een vriendin in een mailtje. Ze was verdrietig, schreef ze. "Want ik ga mijn moeder laten opsluiten."

Nu is dat een weinig genuanceerde omschrijving van wat mijn vriendin in werkelijkheid te doen staat. Ze moet haar moeder, die alzheimer heeft, verhuizen naar een verzorgingshuis.

Bij vlagen begrijpt de moeder niet waarom haar dochter haar dit aandoet. Zo'n rot-streek had ze nooit achter haar gezocht. Een enkele keer vraagt ze zich af of ze wel écht met haar dochter te maken heeft. Dát was zo'n lieve meid, die zou haar moeder nooit achter slot en grendel zetten.

Het maakt dat mijn vriendins hart breekt - keer op keer.

Ik zie hoe het verdriet haar zwarte krullen grijs kleurt, hoe de twijfel de trekken in haar gezicht verstart, hoe ze haar moed probeert terug te vinden in een derde glas wijn. En hoe niets van wat ik zeg ter geruststelling en troost haar werkelijk raakt.

Als ik bij mijn moeder logeer, praat ik haar bij. Zij kent mijn vriendin en haar moeder van vroeger, toen ik nog op de middelbare school zat. "Ze doet wat moet", zegt mijn moeder over mijn vriendin. "Dat is moeilijk, maar ze doet het goed."

Daar hebben we net op geproost, als mijn moeder zegt dat zij hoopt dat ze op een ochtend gewoon niet meer wakker wordt. "Ik weet wel dat dat voor jullie misschien niet fijn is", zegt ze, "maar ik hoop van harte dat mij zo'n gang naar een verpleeghuis of een lang ziekbed bespaard blijft. En jullie trouwens ook." En of ik nu alsjeblieft snel een afspraak wil maken over een levenstestament.

De notaris is een kruising tussen het jongere broertje van Bram Moszkowicz (vind ik) en een heel vroege uitgave van Toon Hermans (vindt man). Mijn moeder stelt hij op haar gemak door hier en daar een vertrouwd woord uit ons dialect te gebruiken. Het testament dat mijn vader nog mee opstelde komt op tafel, we spreken over mogelijke aanvullingen.

Of er misschien nog een extra paragraaf bij moet, vraagt hij, voor als er beslist moet worden over verder behandelen of niet. Ik kijk in mijn moeders donkerbruine ogen en denk te zien dat ze moet knipperen.

"Ja", zegt ze, "dat moet."

Ik wend mijn hoofd af, zodat ze niet ziet dat mijn ogen ook knipperen.

undefined