Column
Ook groep 3 van juf Naomi maakt de schietpartij in Utrecht bewust mee
“Juf! We mogen niet meer buitenspelen van de juf van groep 5!” Ik sta op het punt mijn lokaal te verlaten om te lunchen als Michelle en Suus naar mij toe komen rennen. In hun kielzog volgt de rest van de groep. Ik snap het niet. Regent het buiten? Is er geen pleinwacht? Mijn collega roept me en nog geen dertig seconden later ben ik op de hoogte van wat er aan de hand is.
In een tram in de stad – op nog geen tien kilometer van onze school vandaan – heeft een schietincident plaatsgevonden. Er cirkelen helikopters boven onze wijk, sirenes loeien. Via sociale media zijn we getuige van totale chaos en paniek.
Terwijl mijn leerlingen door het lokaal denderen, staat de wereld stil. Ik vraag ze hun eten en drinken te pakken en ondertussen zet ik een filmpje aan op het digibord. Ik vertel dat ik op een later moment zal uitleggen waarom iedereen plotseling naar binnen moest. Aan mijn blik te zien, weet groep 3 dat het ernst is: zwijgend eten ze hun brood. In de teamkamer – het veiligheidsprotocol is inmiddels verder in werking getreden – vragen mijn collega’s en ik ons af wat we de kinderen wél en niet moeten vertellen. Iedereen is zichtbaar aangeslagen.
Dan denk ik aan de tips van kindercorrespondent Tako Rietveld, die als missie heeft kinderen en jongeren overal ter wereld een stem te geven. Hij vindt dat je juist over dit soort gebeurtenissen moet praten, want ook thuis en via het nieuws zullen kinderen het een en ander opvangen.
Hij stelt onder andere dat je bij de feiten moet blijven, angsten en emoties een plek dient te geven en de zeldzaamheid dient te benadrukken. Verder is het belangrijk dat je de positieve aspecten – zoals hulpverlening en de politie die er alles aan doet om de daders te pakken – benoemt.
In de middag praat ik erover met groep 3. De kinderen zijn diep onder de indruk van wat er gaande is.
Tako tipt tot slot om de dag vrolijk af te sluiten, en dus spelen we rekenbingo en maken we muziek. Als de ouders na schooltijd hun kroost ophalen, wordt er veel geknuffeld. Ze bedanken ons voor het kordate optreden. Het was een heftige dag.
Nu zijn we ruim twee weken verder. Het leven gaat door en de kinderen ook. Maar helemaal verdwenen uit hun hoofden is het blijkbaar niet, want tussen het lezen van woordjes en het spelen met de Lego door blijven er vragen komen. Waarom kunnen mensen een geweer hebben? En waarom zit een boef niet in de gevangenis als hij stout is? Vooral op de vraag van Jayden had ik graag een sluitend antwoord gehad. “Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de wereld voor altijd veilig is, juf?”
Naomi Smits
Naomi Smits heeft les op basisschool De Krullevaar in De Meern. Voor de onderwijspagina’s van Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 3. Lees hier al haar columns.
