Nonchalance breekt Sjinkie Knegt op

Het is een ‘standaard’ val, zo lijkt het. Sjinkie Knegt komt slecht uit de laatste bocht tijdens de finale van de 500 meter tijdens de Nederlandse kampioenschappen shorttrack, valt achterover, glijdt met de schaatsen eerst de finish over en eindigt vervolgens in de kussens.

Vallen hoort er simpelweg bij in het shorttrack, maar deze is toch niet echt lekker, een maand voor de Olympische Spelen. Vooral omdat Knegt tijdens de val al voelt dat er iets niet goed zit in zijn rechterlies.

Lies

De 500 meter is de eerste finale van de zondag in het Heerenveense Thialf. Eigenlijk wil Knegt vanwege zijn lies dan al stoppen. Hij noemt doorgaan ‘onzinnig’. Maar mede omdat bondscoach Jeroen Otter zegt ‘dat het waarschijnlijk wel meevalt’, rijdt hij door op de 1500 meter. Op de derde afstand, de 1000 meter, neemt hij de beslissing. Hij laat die finale na een paar rondjes lopen. Het is klaar voor hem: de laatste rit, de superfinale, slaat hij over.

Zijwaarts afzetten gaat nog wel, zegt Knegt (28) kort nadat hij eerst even de kleedkamer heeft opgezocht. Maar bij het optrekken van het been voelt hij iets. Hoe erg het is, weet hij niet.

Eigenlijk had Sjinkie Knegt helemaal geen zin in de NK, die op het middenterrein van Thialf worden gehouden. Dat is vertrouwde trainingsgrond voor de shorttrackers, waar voor de gelegenheid een kleine staantribune omheen is gebouwd. Er rijden kinderwagens op de binnenste inrijdbaan, een hond knaagt op een kleedje op een bot.

Nonchalance

Voor dit soort wedstrijden doet Knegt het niet. Het gaat om internationale prijzen en op de NK kan het alleen maar misgaan. Het gevolg: nonchalance, resulterend in die rare val op de 500 meter. Want niet vaak vallen schaatsers achterover. “Waarom dan eigenlijk ook starten, hè”, grijnst Knegt na afloop.

Bondscoach Otter reageert laconiek op de liesklachten van zijn grootste troef voor een olympische medaille. Hij verwacht dat het over een paar dagen wel over is. “Dit is heel gebruikelijk in het shorttrack. Je stapt een octagon in om te vechten. De kans dat je er ongeschonden uit komt, is niet zo groot.”

Knegt haalt er zelf ook zijn schouders over op. In zijn eigen woorden: “Je kan wel gaan huilen, maar daar schiet je ook niets mee op.” Een race naar het ziekenhuis is niet nodig. Een echo gaat wel gemaakt worden, maar dat kan ook maandagochtend. Knegt bekijkt alle ritten, met zijn dochter aan de hand.

Daan Breeuwsma

Langs de kant ziet hij, samen met een paar honderd toeschouwers, Daan Breeuwsma zijn eerste Nederlandse titel binnenslepen. Breeuwsma werd in de halve finale van de 500 meter vlak na de streep onderuit gekegeld door Knegt.

“Ik denk ook weleens van ‘gast, moet dat nou’. Maar dit is wel de reden dat we nog steeds stappen maken. Nu vechten we voor de nationale titel, volgende week voor de Europese, en daarna voor de olympische. Als je dit niet doet, dan lukt het je ook op andere momenten niet.”

Shorttrack is een kwestie van niet opgeven, predikt Breeuwsma verder. Daar weet hij zelf alles van. Na zijn val tijdens de wereldbeker in Dordrecht in oktober had hij meer fysieke problemen dan hij dacht. Het werd vechten tegen zichzelf, en dat brak hem ook mentaal op. In Zuid-Korea liet hij zich kennen: daar gaf hij op een sterke 500 meter al na een rondje op. Het leverde hem een uitbrander op van bondscoach Otter.

Met de Nederlandse titel hoopt hij weer zelfvertrouwen te hebben. Volgende week wachten de EK in Dresden. Ook Knegt hoopt daar te rijden. “Ik heb wel zin om weer echt te racen.”