Noem het niet anti-abortus maar pro-life

Abortus is terug op de politieke agenda en dus duiken oude en nieuwe frames op. De klassieker: tegenstanders zijn niet ‘anti-abortus’, want ‘anti’ klinkt negatief, maar ‘pro-life’ – dat klinkt positief. En dus zijn voorstanders ‘pro-choice’ – dat klinkt ook positief.

Volgens voorstanders van abortus ontwikkelt een embryo zich tót mens. Eerst is er wat foetaal weefsel, langzaamaan wordt dat een mens. Nee, zegt de tegenstander, een embryo ontwikkelt zich áls mens – is immers al een mens.

Conservatieve Amerikaanse politici willen abortus vanaf zes weken na de bevruchting wettelijk verbieden. Ze spreken over ‘hartslag-wetgeving’ – suggereren dat een embryo na zes weken een hartslag heeft. Dat is onjuist, zeggen hun tegenstanders, zij noemen de wet­geving een ‘verbod op abortus na zes weken’.

Bij abortusklinieken wordt ‘gedemonstreerd’ en worden vrouwen ‘geïntimideerd’, zeggen voorstanders van abortus. Nee, zegt de tegenstander, het gaat om ‘stille wakes’, en om ‘voorlichting’.

In onderzoek naar opvattingen over abortus kun je hetzelfde standpunt op twee manieren framen. Een: ‘Abortus behoort legaal te zijn’. Twee: ‘Vrouwen behoren een wettelijk recht te hebben op een veilige en toegankelijke abortus’. Die tweede framing levert meer voorstanders van abortus op dan de eerste. Waarom? Omdat je als tegenstander vrouwen een recht ontneemt – dat vindt niemand prettig.

Bovendien, bij het tweede frame besef je wat het gevolg is van een verbod op abortus: illegale, onveilige abortus – dat wil ook niemand.

Met een slimme term kun je de werkelijkheid niet alleen beschrijven, maar ook maken. Bestuurskundige Hans de Bruijn wijst wekelijks op voorbeelden van framing. Zie ook trouw.nl/framing.