COLUMN
Nieuws mijden schijnt een trend te zijn
Terwijl u dit leest, ben ik met mijn zoon in Londen. Weken van te voren bemerkte ik bij mezelf een meer dan normale belangstelling voor May, Corbyn en Brexit, maar één artikel heb ik bewust gemeden, omdat in de intro werd onthuld dat ‘Londonistan’ een trekpleister is voor extremisten.
Ook de redeloze angst opgeblazen te worden kan de reislust vergallen, en dus vond ik het een vergeeflijke vorm van nieuws ontlopen.
Maar wat te denken van mensen die de krant opzeggen, nu.nl mijden en nooit meer zappen naar ‘Nieuwsuur’? Dat schijnt namelijk een trend te zijn, zo viel deze maand zo’n beetje overal te lezen. De meeste nieuwsmijders zeiden somber te worden van al die ‘negativiteit’: van nog meer rampen, aanslagen, kinderporno en smeltende ijskappen. Vaak betogen ze, volgens mij terecht, dat het nieuws onze blik op de wereld vertekent, omdat alles wat vredig zijn gangetje gaat nou eenmaal zelden het nieuws haalt.
Bovendien, zo bevestigen psychologen, worden berichten over gevaar beter opgeslagen - kwestie van overlevingsinstinct, better safe than sorry. Dat kunnen media commercieel uitbuiten, want op rampen, moorden en aanslagen klikken we sneller, schijnt het. Terwijl je je af kunt vragen of dat klikken doet wat het moet doen: ons informeren over wat we moeten weten.
Met zulke gemengde gevoelens over ‘nieuws’ las ik ook over dat andere Londense drama, het in no time afbranden van de flat Grenfell Tower in de Londense wijk Kensington (minstens 80 doden). Maar net toen ik me afvroeg hoeveel gruwelijke details ik eigenlijk nog wilde opnemen en wat daarvan de zin kon zijn, stuitte ik op een artikel uit de New York Times: ‘Why Grenfell Tower Burned: Regulations Put Cost Before Safety’.
De flatbrand in Londen, schrijft de krant, was allesbehalve een ongelukje. Onder Amerikaanse wetgeving had het gebouw nooit met deze brandbare stof omkleed mogen worden. Te gevaarlijk, te vaak fout gegaan. Maar omdat de Britse overheid, premier Cameron bijvoorbeeld, het bedrijfsleven niet dwars wilde zitten met ‘nog meer regels’, werden diverse waarschuwingen in de wind geslagen.
Kijk, dat was nou een zinvol artikel. De vage angst voor een gevaar dat onverwacht je wereld binnen kon breken, als een terrorist, als een natuurramp, werd netjes teruggebracht tot een definieerbare oorzaak: de brand in Grenfell Tower had te maken met falend beleid. Nog altijd geen goed nieuws, maar wel een zinvolle waarschuwing dat je bouwbedrijven niet zomaar hun gang kon laten gaan. Het was goed dat te weten.
En zelfs de aperte nieuwsmijder had zulke informatie vast graag gekregen, bijvoorbeeld voordat hij of zij een Airbnb zou huren in een Londense flat. Want je kunt je wel afsluiten voor het nieuws, je kunt je krantenabonnement opzeggen, maar dat betekent toch dat je het aan anderen overlaat om je te waarschuwen tegen sommige praktijken - wat een vorm van parasitisme is.
En dat artikel over ‘Londonistan?’ Dat heb ik bij nader inzien toch maar gelezen.
