Niet zo sereen als Bachs variaties

Schrijver en altviolist Ewa Maria Wagner debuteerde in 2019 met Het Tristan-akkoord een boek over familietrauma’s, oorlog en de kracht van muziek. Haar nieuwe roman Hotel Goldberg volgt datzelfde recept. Dit keer zijn het de Goldbergvariaties van J.S. Bach die het verhaal extra sjeu moeten geven. De hoofdstukken heten ook ‘variatie 1’, ‘variatie 2’, enzovoort, tot en met 42 - wat vreemd is want de Goldbergvariaties kennen ‘maar’ 30 variaties (op een Aria). Anna Enquist gaf de Goldbergvariaties al eens een prominente rol in een roman. In het aangrijpende Contrapunt bracht de muziek van Bach de vertelster structuur en wat rust, waardoor haar rouw draaglijker werd. Iets dergelijks betekenisvols gebeurt in Hotel Goldberg niet. Rust is ver te zoeken in dit verhaal over pianodocent Marie die naar Silezië reist om een erfenis in ontvangst te nemen. Ewa Maria Wagner moet enorm veel backstory kwijt over de familie en de erfenis, in lange dialogen (wat heel onnatuurlijk klinkt) en opgedoken brieven (altijd een beetje een kunstgreep). Een vriendin met een noodlijdend restaurantje, een hotel, een opa met een oorlogsverleden, een kind waar niemand van wist, en een onthulling op het einde... het boek zit vol drama maar Bachs serene variaties hebben met al dat rumoer weinig van doen.

Ewa Maria Wagner
Hotel Goldberg
Meulenhoff; 336 blz. €21,99