'Niet gevochten tegen kanker, wel voor goud'
In 2001 kreeg hij te horen dat hij acute leukemie had. Zeven jaar later pakt hij goud bij de 10 kilometer zwemmen op de Olympische Spelen: de 27-jarige zwemmer Maarten van der Weijden klom uit een dal en bewijst dat kanker een gouden plak niet in de weg staat.
Nadat Van der Weijden hoorde dat hij ziek was, stond de zwemmer erop dat hij een stamceloperatie kreeg, hoewel de artsen hem eigenlijk niet meer wilden opereren; de leukemie zou al te ver gevorderd zijn. Toch wist hij de artsen te overtuigen en daar plukte hij later vele vruchten van: zilver op de 10 kilometer op het EK in 2006, goud op de 25 kilometer op datzelfde EK, brons op de 5 kilometer op het WK in 2008 en nu dan ook goud op de Olympische Spelen.
Van der Weijden probeert alles stap voor stap te doen, een instelling die hij aan zijn ziekte overgehouden heeft. „Als je met zo'n ziekte in bed ligt, denk je niet meer in weken of maanden. Je voelt je zo rot en hebt zoveel pijn dat je blij bent dat het volgende uur voorbij is. Ik heb die strategie hier ook gekozen. Ik ben altijd relaxed gebleven.”
Dat de zwemmer na zijn ziekte nog zo succesvol geworden is, koestert hij. „Dat maakt het extra bijzonder. Het bewijst dat je ook na zo'n ziekte goud kunt winnen.” Na de olympische overwinning bedankte hij alle Nederlandse donateurs van het Kankerfonds. „Door al die donateurs is er onderzoek gedaan. Daardoor hebben de artsen mij kunnen behandelen en kon ik van mijn ziekte herstellen. Zonder deze steun was ik hier niet geweest."
De overwinning is bij KWF Kankerbestrijding met gejuich ontvangen. Van der Weijden is nauw betrokken bij de organisatie. Zo trad hij op in spotjes voor het fonds. KWF wil de zwemmer op passende wijze huldigen.
Ook na deze gouden plak wordt Van der Weijden vergeleken met zevenvoudig Tour-winnaar Lance Armstrong, die na teelbalkanker grote prijzen wist te winnen. Toch spiegelt de zwemmer zich niet aan de Amerikaanse wielrenner. „Lance schreef in zijn boek dat hij de kankercellen uitkotste, maar ik heb het op een andere manier ondergaan. Ik ben in het ziekenhuisbed gaan liggen en heb me door mensen laten behandelen. Ik ben ze daar ook heel dankbaar voor. Ik heb niet gevochten tegen kanker, wel voor het goud.”
