Niemand heeft iets aan een huilende advocaat

Wil Eikelboom krijgt in gesprekken met zijn cliënten de heftigste details te horen. Die cliënten zijn veelal mensen die oorlog en andere ellende zijn ontvlucht. "Ik heb geleerd om mijn gevoel grotendeels uit te schakelen", zegt hij. Niet dat de asieladvocaat van advocatenkantoor Prakken d'Oliveira kil te werk gaat, integendeel. "Maar in tranen uitbarsten doe ik niet. Aan een meehuilende advocaat heeft niemand iets.

"Waar ik tijdens zo'n gesprek vooral op gefocust ben, is wat er relevant is voor de asielprocedure", zegt Eikelboom. "Iets wat in een ver verleden is gebeurd maar eigenlijk niets te maken heeft met de reden voor asiel, moet niet teveel nadruk krijgen. Hoe erg die gebeurtenis ook mag zijn." De advocaat is op zo'n moment dus niet al te veel bezig met compassie, zegt hij zelf. "Ik denk dan eigenlijk heel doelgericht en met een juridische bril op. Daar zijn cliënten het beste mee geholpen.

"Maar ik doe dat ook voor mijzelf. Want als ik me alles persoonlijk zou aantrekken, zou ik binnen no time met een burnout thuis zitten. Toen ik met dit werk begon, heb ik wel eens moeten slikken. Ik was toen 32. Mensen zien je soms echt als de laatste strohalm. Maar ook daar wen je aan. Je krijgt vanzelf wat eelt op de ziel, en dat is maar goed ook."

Toch is compassie wel degelijk belangrijk voor Eikelboom. Asieladvocaat word je om te beginnen niet zomaar. "Je verdient in vergelijking met andere advocaten niet zoveel en hebt een zware baan door de frustratie en stress. Het zijn vaak lange en lastige procedures en de regels veranderen voortdurend." Je moet dus een intrinsieke motivatie hebben om asieladvocaat te worden. "Maar je kunt mensen wel écht helpen. Dat is nog steeds mijn grote drijfveer", zegt de advocaat.

"Daarnaast is het belangrijk om met mijn pleidooi compassie op te wekken bij de IND of de rechter voor iemands zaak. Ik probeer vooral de menselijke kant van het verhaal te laten zien." Want het verleden van iemand die asiel aanvraagt, is geen opsomming van louter feiten, benadrukt Eikelboom.

"Let wel, ik overdrijf daar niet bij. Het is geen theater. Het gaat er om dat ik een overtuigend pleidooi houd. Als een rechter compassievol naar een zaak kijkt, heb ik mijn werk goed gedaan", besluit de advocaat.

undefined