Nicki Minaj levert een flauw album af

POP

Nicki Minaj

The Pinkprint (Universal)

**

Voor haar derde album 'The Pinkprint' verklaarde de Amerikaanse rapper/zangeres Nicki Minaj terug te keren naar haar hiphop-roots. Het tegendeel blijkt waar. Want al bevat het album diverse hiphop-tracks, op de plaat is ook heel wat pop en r&b te vinden. En dat blijkt geen goed nieuws.

Oké, Minaj laat horen een even goede zangeres als rapster te zijn. En met teksten over gestrande relaties, de dood van haar neef en het verlies van een baby toen ze een tiener was, levert ze zeer persoonlijke songs af. Maar in muzikaal opzicht ontstijgen ze nauwelijks de middelmaat. Daar kunnen zelfs gastoptredens van beroemde collega's als Beyoncé ('Feeling Myself') en Ariana Grande ('Get On Your Knees') niets aan helpen. Eigenlijk is 'The Pinkprint' het leukst wanneer de 32-jarige Amerikaanse aan het rappen slaat.

Een absolute knaller is 'Anaconda', Minaj's grootste hit, een aanstekelijke ode aan haar achterwerk waarbij stilzitten onmogelijk is.

'Four Door Aventador' overtuigt als donkere en gestroomlijnde hiphop-track waarop even alle toeters en bellen achterwege blijven. En ook 'Trini Dem Girls' behoort met een aanstekelijke kruising van hiphop en dancehall tot de beste nummers. Maar deze heerlijke hapjes kunnen niet de flauwe smaak verdrijven die het album als geheel achterlaat.