Na zeven jaar stapelen is Celine Jacobs (23) eindelijk geslaagd
De vlag uit of niet? Vele duizenden scholieren zweetten woensdag naast hun telefoon. Celine Jacobs en Joost Friderichs behaalden hun papiertje op een bijzondere wijze.
Ruim 200.000 middelbare scholieren hoorden woensdag of zij geslaagd waren voor hun eindexamen van het vmbo, havo of vwo. Een zenuwslopende dag voor de leerlingen, die nog spannender werd voor enkele duizenden toen zich een storing voordeed in het administratiesysteem Somtoday.
Daarop zijn zo’n 190 scholen aangesloten. Hun leerlingen moesten een uur tot twee uur langer wachten op hun uitslag. Pas rond zes uur wisten alle scholieren of zij geslaagd waren of niet.
De examenperiode verliep met meldingen van enkele zoekgeraakte of gestolen antwoordformulieren al niet probleemloos. Toch ontving de scholierenorganisatie Laks volgens een woordvoerder met 150.000 meldingen minder klachten dan vorig jaar. Toen waren het er 177.000.
Celine kan eindelijk naar de universiteit
Celine Jacobs (23) staat middenin een gangpad van de Action te janken. Haar mentor heeft haar net verteld dat ze geslaagd is voor het vwo. Emotioneel zegt ze: “Ik geef je even mijn moeder, hoor.” Nog een kwartier snikt ze tussen de nepbloemen en tuinspullen, zo blij is ze.
Dan is het tijd om naar school te gaan, om haar cijferlijst op te halen. Terwijl medestudenten elkaar omhelzen, high fives geven en zich vrolijk verbazen over andermans prestaties – “ben jij geslaagd, hóe dan?”–, laat Celine zich na vreugdesprongetjes en een enthousiaste draf door docenten feliciteren. Die kent ze na zeven jaar stapelen beter dan haar medescholieren.
Na afronding van haar vmbo-basisberoepsopleiding, de laagste afdeling van het vmbo, koos de toen 16-jarige voor de mbo-opleiding sport en bewegen aan het ROC Horizoncollege in Alkmaar. “Daar haalde ik voor alle sportonderdelen een 4 en voor de leeronderdelen een 9. Toen wist ik dat ik de hersenen had om door te leren.”
Docenten raadden haar aan vavo te doen op dezelfde school, voortgezet algemeen volwassenenonderwijs. Daar rondde Celine vmbo-tl, havo en zojuist vwo af. En ze wil van geen ophouden weten. “Ik wil bij een ambassade werken in een leidinggevende functie”, zegt ze.
“Ze weet heel goed wat ze wil”, zegt mentor Klaas Dekker. Zusje Naomi vult aan: “Vanaf haar jaar op de havo zei Celine al: ik ga hoe dan ook naar de universiteit. Daar heeft ze veel voor gedaan en gelaten.”
Nu twijfelt ze of ze Europese studies of politicologie wil studeren. “Haar zelfvertrouwen is enorm gegroeid”, zegt Dekker, “En ze is op een positieve manier erg aanwezig in de lessen. Soms wil ze zelfs bepalen wat we gaan doen.” Celine formuleert dat behendig: “Ik heb hier geleerd de leiding te nemen. Nu ga ik studeren, maar ik kom zeker af en toe terug, anders gaan ze me nog missen.”
Voor de hoogbegaafde Joost was het eindexamen een makkie
Joost Friderichs (17) zit aan het beeldscherm van zijn telefoon gekluisterd. “Hugo is ook geslaagd, en Marijn ook!”, roept hij vanuit de keuken naar zijn moeder, die met oma gespannen op de bank zit. In tegenstelling tot zijn vrienden is de scholier nog niet gebeld. Zijn opa kijkt bezorgd door het raam naar de regen.
Zelf is Joost vrij zeker van de uitslag van zijn vwo-eindexamen. “Dat zit wel goed”, lacht hij. “Waar is Rens nou?”, vraagt moeder Judith bezorgd. Joost wijst naar boven, waar zijn tweelingbroer Rens zich in zijn kamer verschuilt. De havist krijgt zijn uitslag óók vandaag, maar pas later. “Bij hem gaat het er nog om spannen”, zegt Joost.
De scholier uit Almere heeft een bijzonder druk jaar achter de rug. Omdat hij hoogbegaafd is, kon hij het vwo in een versneld traject van vijf jaar doen. Daarnaast was hij voorzitter van de leerlingenraad. Ook maakte hij nog zo’n achttien uur per week vrij voor zwemmen, fietsen en hardlopen. Hij is al eens tweede geworden op het NK triatlon. Maar dat is voor hem niet genoeg. Hij heeft één doel: “Zo ver mogelijk komen.”
Als Joosts telefoon overgaat, kijkt hij met een ruk om naar zijn moeder. Zij deelt zijn gespannen gezichtsuitdrukking. Joost neemt op, en de familie haalt gezamenlijk een hap lucht. “Ruim geslaagd!”, roept hij. De familie kan weer uitademen. Joost krijgt van zijn moeder een dikke knuffel. “Wow, hartstikke goed, man! Een 8,7 voor wiskunde!”
Waarschijnlijk een zesje voor Nederlands, maar daar maalt niemand nu nog om. Te midden van het feestgedruis komt vader Wannie binnen. “Je bent te laat”, zegt zijn vrouw met een schuin hoofd. Maar Joost loopt naar hem toe en geeft hem een knuffel. “Een 8,7, pa!” “En Rens?”, vraagt vader. Die heeft zijn examen helaas niet gehaald. Joost heeft maar één advies voor hem: “Volgend jaar knallen!”
Lees ook:
Eindexamenuitslagen vertraagd door computerstoring
Door een storing in administratiesysteem Somtoday moest een deel van de eindexamenleerlingen langer wachten op hun eindexamenuitslag.
Doe zelf ook een eindexamen: Wat heeft u nog onthouden?
Of het nu lang geleden is of nog maar kort, niemand vergeet de eindexamentijd. Eerst het blokken, de buikpijn, de toetsen, en dan die eindeloze zomer. Of was u zo’n leerling die flierefluitend door de examens ging?
