Na de aanslag in Londen, dacht ik: het is zover, wij zijn aan de beurt

Lieve Tascha,

Toen jij met je vriend in een chic restaurant Cabernet Sauvignon zat te drinken, bereidde ik me op het Mediapark in Hilversum voor op de zaterdagavondaflevering van 'Met het Oog op Morgen'. Het was een stampvolle uitzending, met onder meer een interview met demissionair minister Henk Kamp over zijn negenendertig jaar in de politiek en een gesprek met Auke Kok, een van de genomineerden voor de Brusseprijs voor het beste journalistieke boek. Er draaide net een plaat toen een van de redacteuren een briefje onder mijn neus duwde: in Londen was een bestelbusje op voetgangers ingereden, misschien zat er een dronkelap achter het stuur maar het kon ook een aanslag zijn. 'We houden u op de hoogte van de ontwikkelingen', meldde ik de luisteraars. In de studio werden de BBC World Service en Sky News aangezet.

De redactie sloeg driftig aan het bellen met de NOS-correspondenten in Londen. In de loop van het uur werden de meldingen grimmiger: doden en gewonden op de London Bridge, een steekpartij in een tapasbar op de Borough Market. Na twaalven besloten we te blijven uitzenden voor als er breaking news was. De Metropolitan Police bevestigde het vermoeden dat dit het werk was van moslimterroristen. Ondertussen zat ik op mijn computerscherm geobsedeerd de plattegrond van Londen te bestuderen. Waar lag de London Bridge precies, in welke restaurants kon je uit eten op de Borough Market? Ik denk niet dat de luisteraar bijster geïnteresseerd was in die informatie, ik wilde het zelf per se weten. Hoe dicht lag de London Bridge in de buurt van het appartement in Zuid-Londen waar mijn broer Ronald in de jaren negentig met zijn partner Lex woonde?

Dichtbij

Het bleek vlakbij te zijn. Hoe groot was de afstand tussen de brug over de Thames en het London Hilton op Park Lane waar Ronald toen als food and beverage manager werkte? Park Lane lag kilometers verwijderd van de plek des onheils, volgens de landkaart. De Millennium Wheel, het reuzenrad waarin we vaak rondjes gingen draaien als we bij mijn broer op bezoek waren, was weer wel een steenworp verwijderd van de London Bridge. Ik betrapte me erop dat ik eigenlijk wilde weten: hoe dicht bij ons en de plekken die we weleens bezocht hebben komt het terroristische gevaar?

Ik heb altijd veel begrip voor Marokkaanse en Turkse Nederlanders die zich erover opwinden dat aanslagen in Brussel, Londen en Parijs groot nieuws zijn en soortgelijke gebeurtenissen in Beiroet, Istanbul en Teheran niet. Maar kennelijk raakt terrorisme je harder als steden die je dierbaar zijn worden bedreigd.

Afgelopen week werd vlak voordat we met de uitzending begonnen opnieuw alarm geslagen: een automobilist was ingereden op voetgangers bij Amsterdam Centraal. Het bleek dat hij onwel was geworden. Maar je kunt inmiddels niet meer voorkomen dat je eerste reactie is: het is zover, nu zijn wij Amsterdammers aan de beurt. Ik ben dol op het leven dat we leiden, met al die uitstapjes naar het buitenland en drankjes in de stad. Maar het maakt me ook extra bang.

Liefs, papa

Eerdere afleveringen in de serie Vader en Dochter.