Na 2.0 komt 3.0, ook op het wereldwijde web
Een goed halfjaar geleden had ik het hier over web 2.0. Daarmee wordt een nieuwe manier van werken op het web aangeduid. Was 1.0 nog vooral de www-pagina met informatie die we sinds pakweg 1996 makkelijk op ons scherm kunnen krijgen, tien jaar later is bij 2.0 de essentie dat we op het web gaan werken.
De tekstverwerker staat niet meer op de harde schijf maar ergens ver weg op computers bij Google, Microsoft of nog een ander. De routeplanner is niet meer een glimmende cd, maar een programma op een server van de ANWB in Den Haag of van Google Maps (Google is heel erg 2.0), waar ook ter wereld. En digitale foto’s bewaar je niet meer (alleen) op je harde schijf, want die kan toch zomaar stukgaan, maar bij Flickr in de VS of het Nederlandse Toddler, zoals je je video’s bij YouTube en tientallen concurrenten kunt stallen. Hoe dan ook heb je een harde schijf in de pc al nauwelijks meer nodig voor je data: er is al volop opslagruimte te huur op het web. Die is zelfs gratis als je Gdrive gebruikt, een programmaatje van Viksoe uit Denemarken dat van je gratis e-mail bij Gmail (ja, van Google) voor niets een virtuele harde schijf van ruim twee gigabyte maakt. Je moet wel een vlotte internetverbinding hebben, maar dan werkt het ook allemaal prima.
Goed, iedereen is dus al helemaal 2.0.
Nou nee, dat nog niet echt. Maar het zit er wel aan te komen. Google is het al van meet af aan en Microsoft gaat er met ’Live’ groot op inzetten. Met veertig miljard dollar in kas is bij Microsoft groot ook écht groot.
Web 2.0 is daarmee eigenlijk al niet meer interessant voor de voorhoede op het web. Die is dan ook al volop bezig met web 3.0. En wen alvast maar aan die kreet, ook al doet u zelf bijna nog niets met 2.0. Het kan wel eens veel minder dan de tien jaar tussen 1.0 en 2.0 gaan duren totdat deze volgende ingrijpende vernieuwing zich op uw pc aandient.
De laatste regel is in feite nog erg 1.0. Uw pc kan bij web 2.0 immers al uw pda of zelfs mobieltje zijn. Bij web 3.0 vervaagt ook het begrip ’uw’. Straks maken onze pc’s (om ze gemakshalve toch nog maar zo te noemen) deel uit van een grid: een samenwerkingsverband van pc’s die hun rekenkracht aan elkaar beschikbaar stellen. Je werkt dan dus niet meer op ’je pc’ maar op pc’s van heel veel mensen tegelijk. Samen kunnen die pc’s dingen waar je nu nog amper een voorstelling van kunt maken. In Almere is tien dagen geleden zo’n grid officieel van start gegaan; met pakweg honderd privé-pc’s, maar dat worden er als het goed is duizenden. Grids maken niet alleen bijzonder wetenschappelijk onderzoek mogelijk, maar ook uiterst aantrekkelijke toepassingen voor de consument thuis. Zoals 3D-animaties van iets wat u desgewenst ter plekke verzint, en dat in de mooist denkbare beelden. HDTV zal erbij verbleken.
Wetenschappers gebruiken grids al langer. Uiteraard vooral in de Verenigde Staten, maar zeker ook elders. Gelukkig is in de wetenschap concurrentie soms nog ondergeschikt aan samenwerking, en zo kon het gebeuren dat grote wetenschappelijke grids in de VS en Japan onlangs aan elkaar zijn gekoppeld via glasvezellijntjes in de Stille Oceaan. Een hoofdvraag van het gemeenschappelijke onderzoek: hoe maken we hier web 3.0 van? In Brussel zitten de politici ook niet te slapen. Tot 2013 is negen miljard euro beschikbaar gesteld voor onderzoek naar en ontwikkeling van web 3.0.
Bereid u maar voor op spektakel op ’uw’ ’pc’.
