muziektheater
T/m 17 nov. in de Munt, behalve 6 en 13.
De produktie is een eerste directe samenwerking tussen het operabedrijf en de groep Rosas van Anne Teresa de Keersmaeker die sinds een paar jaar in de Munt het huisensemble is voor dans. In dat opzicht was het een tweeluik met een film van The Marx Brothers als scharnier.
Gelet op het zware karakter van de eenacter 'Erwartung' (vrouw zoekt in een bos angstig haar geliefde) en van 'Verklürte Nacht' (instrumentale verklanking van een gedicht over een vrouw die haar man bekent zwanger te zijn van een ander), werkte die komische film ('A night at the opera') als een amuse bouche tussen twee zware gangen van een diner dat binnen anderhalf uur is gedaan.
De Brusselse intendant, Bernard Foccroulle, liet tijdens een persontmoeting blijken zeer blij te zijn met de medewerking van de Duitse regisseur Klaus Michael Grüber. Maar wat Grüber met 'Erwartung' had gedaan, kon ik niet plaatsen. In een decor van groen lover op gazen doeken liet Grüber de vrouw als een opgejaagde blinde rondrennen, steeds een baantje dichter naar het voortoneel. Rolvertolkster Anja Silja zag er in haar grijsblauwe jurk, felrode pumps en metblindenstok uit als een verdwaasde Mary Poppins. Zij was een karikatuur van de psychisch gekwelde vrouw die, in een droom of toch echt, op zoek is naar haar 'liefste'. De tekst gaat snel, is gefragmenteerd, en wordt gedragen door een gloeiende, hitsige muziek die dirigent Antonio Pappano intensiveerde met het virtuoze Munt-orkest. In haar zingen leverde de 56-jarige Silja (ze staat al bijna veertig jaar op de planken) daar een aangrijpende rolexpressie bij.
In een decor van grijze boomstammen, herfstbladeren en vervreemdend wit licht plaatste De Keersmaeker een cluster mannen (rug naar de zaal) en een kleine gemengde groep waaruit een steeds wisselend paar voortkwam; in zowel harmonisch met de muziek meegaande als wilde (en zeer snel uitgevoerde) tegenbewegingen schoven paren, trio's en ensembles van mannen en vrouwen door elkaar, in een perfecte samenhang met de abstract-vertellende muziek. Pappano liet het strijkorkest zingen, vlinderen, zwelgen en janken, maar het was De Keersmaeker die Schönberg het meeste eer aandeed met haar overrompelende expressie.