MS-patiënt Piet (64) ging in hongerstaking om betere zorg af te dwingen: ‘Triest dat ik dit moest doen’

Piet Versteeg heeft vanmorgen gegeten. Dat zou niets opzienbarends zijn, ware het niet dat hij al vier ­dagen in hongerstaking was. Daarmee protesteerde de 64-jarige MS-patiënt tegen de zorg die hij kreeg in woonzorgcentrum De Lange Wei in Hardinxveld-Giessendam. Versteeg vond dat hij te lang moest wachten tot zijn incontinentiemateriaal werd verschoond en dat hij te lang in zijn eigen urine zat. In de kamer is nu niets te ruiken.

Op tafel staat een bakje met bananensnoepjes, dropjes en stophoest, naast een telefoon die afgaat. Of de verslaggever van Trouw even wil opnemen en het toestel voor Versteegs mond kan houden. Het is een journalist van RTV Rijnmond. Wat hij heeft gegeten? “Vijf aardappeltjes, appelmoes en een stukje vis.” Ja, dat smaakte hem goed, de vis. En waarom is hij gestopt met de hongerstaking? “Omdat ik zwart op wit heb gekregen wat ik wilde. Er zijn afspraken gemaakt dat niet langer over mij wordt overlegd, maar met mij.”

Zoete inval

Versteeg dankt de journalist als ze ophangt. “Want het is dankzij jullie. Door aandacht van de media is het gelukt om voor elkaar te krijgen wat ik wilde. RTV Rijnmond is ­geweest, AD Rivierenland en gisteravond ‘Hart van Nederland’. Het was net een zoete inval. Dat zijn ze hier niet gewend.”

De voorlichter van De Lange Wei zegt dat ze vanwege de privacy van Versteeg niets kan toelichten. Eerder had het huis al laten weten dat zij het heel erg vonden dat Versteeg ontevreden was over de zorg. Zij herkenden zich absoluut niet in het beeld dat Versteeg schetste; dat van personeel dat hem in de steek liet en niet tijdig verschoonde.

“Het is toch triest dat je dit moet doen”, zegt Versteeg over zijn actie. “Er zijn meer mensen die in dezelfde situatie zitten als ik. Ben je ouder, heb je minder lef of weet je niet goed hoe het werkt, dan zit je met de ­gebakken peren”, zegt de voormalig hongerstaker.

Lees ook:

Inspectie kan meer doen met klachten over de zorg

De zorginspectie krijgt jaarlijks een enorme berg signalen over misstanden in de zorg. Daar zouden zij meer mee kunnen doen dan nu gebeurt.