Mollema trekt zich op aan Trek

Het viel Bauke Mollema onderweg op hoe mooi de Franse Drôme en Ardèche eigenlijk zijn. Het was eind februari, begin maart, toen het Mollema tijdens de voorbereidende wielerklassiekers ineens voorkwam dat hij het plezier in zijn werk terug had. Acht jaar Rabo en Belkin bleken er twee te veel.

De Nederlander is sinds de winter in dienst bij het Amerikaanse Trek. Voor alle duidelijkheid: Mollema's gedachten dwalen in de regel nooit af tijdens wedstrijden. De gewaarwording was een bevestiging dat hij de juiste keuze had gemaakt, knikt hij. "Ik had het zelf nog niet zo snel door, maar daar in Frankrijk merkte ik dat ik bij Trek op mijn plek zit."

Hij lacht veel en vaak. Ook tijdens het interview in een Italiaans hotel in Pisa waar hij met Trek bivakkeert in aanloop naar de heuvelklassiekers. Nog een barometer waaraan je merkt dat de verandering van ploeg de 28-jarige Groninger goed doet. "Het was mij nog niet eens opgevallen dat ik straal, maar nu je het zo zegt."

Mollema even later: "Eigenlijk wist ik in december tijdens de eerste gezamenlijk training al dat ik een goede keuze heb gemaakt."

Trek en Mollema waren voorbestemd voor elkaar. Zijn manager en hij schetsten twee jaar geleden de contouren van zijn toekomst. Daar rolde bijna vanzelf de Amerikaanse ploeg uit. Bijna tegelijk met Trek-baas Luca Guercilena, grinnikt Mollema veelzeggend. "Toen Trek vorig jaar serieuze interesse toonde, waren wij er samen heel snel uit."

Trek bood Mollema de zekerheid van een solide sponsor, motiveert hij zijn belangrijkste afweging. Nadat Rabo in 2012 in een reactie op de dopingaffaire rond Lance Armstrong het contract met de wielerploeg ontbond, drong het tot Mollema door hoe ook zekerheden in het peloton een houdbaarheidsdatum hebben. "Daarop haakte vervolgens Belkin af, nauwelijks een jaar later. Tijd dus om serieus na te denken over mijn toekomst."

'Tegenzin' en 'dood spoor' zijn niet Mollema's woorden om zijn laatste jaren bij Belkin te typeren. Tussen de regels door is echter hoorbaar dat de klassementsrenner bij de Nederlandse ploeg niet meer op zijn plaats zat. "Ik kan iedereen een verandering van omgeving aanraden." Of deze: "Als een buitenlandse ploeg zijn oog op je heeft laten vallen, spreekt daar vertrouwen uit."

Over zijn vorige broodheer geen kwaad woord. Of het moet er één zijn verpakt in constructieve kritiek. "Bij Rabo en later Belkin werkte ik acht jaar lang met dezelfde ploegleiders en trainers. Een nieuwe omgeving, andere invloeden: het inspireert, motiveert."

Dat Mollema soms worstelde met de ingeslapen mentaliteit van zijn vorige ploeg, werd in de Tour van 2014 zichtbaar. Hij liet na een zwaar tegenvallende tijd (140ste) zijn frustraties de vrije loop. Waarom had hij zijn nagelnieuwe tijdritmachine nauwelijks kunnen testen, klonk het verwijt richting staf. Bij Trek is de hoofdsponsor fiets- en onderdelenleverancier tegelijk, merkt hij tevreden op. "Het is een flinke stap vooruit. Hier heb ik invloed op het materiaal."

Zou hij momenteel met hetzelfde plezier bij LottoNL-Jumbo, de opvolger van Belkin, hebben gezeten? Mollema neemt even de tijd voor een politiek antwoord op de hypothetisch vraag. "Ik vermoed dat ik sowieso naar een andere ploeg zou zijn gegaan. De beslissing had ik feitelijk in het voorjaar al gemaakt. Ik moest daar echt afsluiten, omdat ik qua ambities aan iets anders toe was."

En niet onbelangrijk, de witte uitmonstering van Trek is stukken 'chiquer' dan Lotto-geel, voegt Mollema gevat toe. "Het valt behoorlijk op." Om over de combinatie met het grijs-olijfachtige celeste van de Lotto-fietsen nog maar te zwijgen. "Ben ik blij met mijn rode fiets, zeg."

Mollema is zondag kopman in de Amstel Gold Race. Hij was voorgaande jaren met afstand de beste Nederlander in de enige klassieker hier te lande. Het is met de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zijn hoofddoel dit voorjaar. Een flinke val anderhalve week terug in Baskenland leek zijn plannen in de war te schoppen.

Mollema is nog wat stijfjes en beurs maar verder klaar om het gat met de top te dichtten. "Realistisch is dat mannen van het kaliber Froome en Contador een stap beter zijn dan ik. Toch zie ik tegelijk aan de hand van mijn trainingsoutput dat ik vooruitgang boek. Wie weet waar ik momenteel echt sta? Ik denk namelijk dat ik nog niet op mijn top zit als ik mijn leeftijd en niveau in aanmerking neem."

Zijn motivatie is terug. Dat was in het verleden wel eens anders. "Met name tijdens de koersen. Ik weet niet waar dat aan lag. Soms zit je niet lekker in je vel. Of dat aan Rabo lag? Ik kijk terug op mooie momenten. Het team is mijn leerschool geweest en daar ben ik ze dankbaar voor."

undefined

Gouden koppel: Amstel Gold Race en Zuid-Limburg

Er stranden huwelijken voor minder. Zo niet de Amstel Gold Race en Zuid-Limburg. Vijftig jaar vormen de twee inmiddels een hecht koppel. Zondag vieren honderdduizenden liefhebbers in Valkenburg en wijde omgeving het gouden huwelijk. Het is als het recept voor elke verbintenis, zullen ervaringsdeskundigen claimen: gewoon ademhalen en doorgaan. Toen oprichter Herman Krott in 1966 een wielerkoers voor ogen had opteerde hij voor een Nederlands antwoord op de Ronde van Vlaanderen of Milaan-Sanremo. Wellicht iets te hoog gegrepen van Krott, want beide koersen waren toen al wielerinstituten. Maar wat Krott stiekem al wist, is dat de tijd en een standvastige sponsor hem uiteindelijk vanzelf een wielerinstituut zouden opleveren. De Amsterdamse grondlegger maakte dat zelf niet meer mee. In 2010 overleed Krott. Oud-renner Leo van Vliet baat tegenwoordig de enige Nederlandse klassieker uit. Met succes. Het is nog een van de weinige zelfstandige wedstrijden in het WorldTour-circuit.

undefined