Mike Teunissen: ‘Ik vind dit wel een mooi truitje, dat zou ik graag willen houden’

Mike Teunissen kon het niet laten om zondag vlak voor de podiumceremonie in de Tour de France even een grapje te maken. “Geniet maar van het moment jongens, ik heb het al gezien”, zo gaf hij zijn teamgenoten advies. Teunissen liet zijn ploeggenoten ook voor en stond zelf aan de zijkant van het podium toen het team werd gehuldigd voor het winnen van de ploegentijdrit in Brussel.

Even tevoren was Teunissen de renner die de anderen bij elkaar sleepte voor een innige omhelzing. Samen hadden ze de tweede etappe gewonnen. Jumbo-Visma, rijdend in het geel met zwart, heeft nu op de bolletjestrui na alle klassementen in handen, met Teunissen als steeds minder onwennige geletruidrager. De ploeg die in 2015 nog een van de slechtste ploegen was in de World Tour, is vier jaar later de eerste ploeg die sinds 1987 de eerste twee etappes wint.

Het succes straalt nu vooral af op Teunissen, die zichzelf zaterdag al in de geschiedenisboeken fietste door de eerste Nederlandse geletruidrager sinds Erik Breukink in 1989 te worden. Maar hij vergat zondag zeker niet zijn team te bedanken, dat een prestatie van formaat neerzette op de 27,5 kilometer lange ploegentijdrit. Met 21 seconden voorsprong versloegen ze Team Ineos en Deceuninck-Quick-Step.

De grootste winst

Steven Kruijswijk, zoontje op de arm, had de glimlach na de ceremonie nog steeds op zijn gezicht. Hij nam de tijd voor gezin en pers. Winst mag worden gevierd en de kopman van de ploeg pakte naast de ritzege ook tijd op zijn concurrenten. “Dit was de kans voor ons. Hier hebben we heel hard aan gewerkt. Dit keer durfden we echt te geloven in winst. Dat is weleens anders geweest.”

Teunissen gaf daar later als een volleerd leider een vervolg aan: “Ik denk dat die gedachte wel de grootste winst is van deze ploeg. Waar we ook meedoen, zelfs al zijn de doelen hoog, dan kunnen we winnen. Dat is de ontwikkeling geweest die we dit jaar hebben gemaakt. Dit is overwinning 37 ofzo. Dat zegt al genoeg.”

De in het Limburgse Ysselsteyn geboren Teunissen voelde zich zondag veel meer op zijn gemak dan zaterdagmiddag, toen hij na zijn overwinning in de eerste etappe zijn eerste gele trui kreeg uitgereikt uit handen van Eddy Merckx. De camera’s waren hem toch niet gevolgd na de finish? Hoe had hij Peter Sagan kunnen verslaan in de sprint? Had hij, juist hij, echt gewonnen? Ja, met een verschil van negen millimeter.

Ruim een uur na de finish wist Teunissen zaterdag nog steeds niet in wat voor wereld hij terecht was gekomen. Het ene interview na het andere moest hij geven. Tussendoor volgde een dikke knuffel met zijn vriendin, die op 3,5 kilometer van de finish stond maar sprintend was komen aansnellen toen ze hoorde van de overwinning. Teunissens beste vriend Ike, zelf ook wielrenner, hopte ondertussen constant heen en weer, zo blij was hij. “Dit is de gele trui, man”, riep hij uit.

Voor Teunissen zelf was het de grootste zege uit zijn loopbaan. De voormalig wereldkampioen veldrijden bij de beloften reed de afgelopen twee seizoenen bij Team Sunweb, tot hij deze winter ‘terug’ overstapte naar Jumbo-Visma waar hij ook al in 2015 en 2016 voor uitkwam. Bij Team Sunweb maakte hij zijn Tourdebuut in 2017, maar hij had het idee dat hij niet altijd werd gewaardeerd, zei zijn vriend Ike. In de Jumbo-ploeg leerde hij bovendien weer meedoen om winst. “Het is lekker ergens voor te werken en weten dat je kan winnen”, zei hij zaterdag nog in Trouw.

Dit jaar werd hij zevende in Parijs-Roubaix. Kleine rondes liggen hem ook goed. Twee maanden geleden won hij de Ronde van Duinkerken, drie weken geleden de ZLM Tour. Maar een Tourzege stond overal boven, zelfs al kost dat uren aan plichtplegingen.

Als onderdeel van een succesvolle ploeg was het voor Teunissen ook opschakelen dit jaar. Hij heeft een duidelijke rol in de sprinttrein, als laatste man voor Dylan Groenewegen. Zaterdag kon hij alleen zijn gang gaan omdat zijn kopman anderhalve kilometer voor de finish onderuit ging. De komende dagen gaat hij weer terug in zijn rol. Als sprintaantrekker, of als hardrijder voor Steven Kruijswijk.

Automatismen

Want in de ploegentijdrit ging het vooral om tijdwinst voor de kopman in het algemeen klassement. De ploeg is dit jaar aangevuld met hardrijders als de Duitser Tony Martin (Der Panzerwagen is zijn bijnaam) en Wout van Aert.

De ploeg trainde woensdag pas voor het eerst in de Tour-samenstelling op het vliegveld bij Woensdrecht, maar de automatismen bleken snel te kunnen worden aangeleerd. Zo werd bijvoorbeeld de lichte klimmer George Bennett de eerste kilometers gespaard om pas later mee rond te draaien. Het was alleen puzzelen wat de ideale opstelling zou zijn. Groenewegen, gehavend na de val, moest al na tien kilometer lossen.

Toch kon de topsprinter met een grote lach over de finish komen, op ruim vier minuten van zijn ploeggenoten. Zijn team stond hem op te wachten. Hij kwam in de open armen van Van Aert uit. (Bijna) alles gaat goed, zag ook Teunissen. “De moraal is nu echt heel hoog in de ploeg. De komende etappe (maandag, red.) zou ons ook moeten liggen. Echt iets voor Wout. Maar ook ik kan een paar heuveltjes wel aan.” Dan, lachend: “Ik vind dit wel een mooi truitje. Dat zou ik graag willen houden.” Het was een kenmerkend antwoord voor iemand die zich ook in een leiderstrui(tje) op zijn gemak voelt.

Lees ook:

Zielsgelukkige Mike Teunissen gaat met gele trui geschiedenisboeken in

Eddy Merckx, de grootste wielrenner ooit, hing een gele trui om de schouders van Mike Teunissen, een 26-jarige sprintaantrekker in de Tour de France die niet wist wat er gebeurde.