Mijn ouders stemmen PVV
Beste Beatrijs,
De laatste jaren ervaar ik in toenemende mate een kloof tussen mijzelf en mijn familie. Mijn ouders, oom en tantes stemmen allemaal PVV. Op zichzelf niet erg - al is het niet mijn partij - maar hun opvattingen bevinden zich op een hellend vlak. Zij zeggen dingen die zo erg zijn, dat ik ze hier niet wil herhalen, maar het gaat om onversneden racisme en fascisme. Vroeger kon ik nog wel gesprekken met hen voeren, maar als mensen zelfs het bestaansrecht van anderen in twijfel trekken, zie ik geen aanknopingspunten meer. Ik voel me vaak verbijsterd en eenzaam op familiefeestjes, maar de druk om te verschijnen is groot. Mijn ouders zijn wél liefdevol en royaal voor mij en mijn kinderen - vaak zelfs te royaal, dat maakt het extra lastig. Ik heb mijn moeder wel eens gevraagd om ten minste in het bijzijn van mijn kinderen haar uitspraken te matigen, maar zij begon toen verwijtend te huilen dat zij toch zoveel voor mij deed en dat ik haar een eigen mening niet gun. Na elk samenzijn heb ik dagen nodig om tot mezelf te komen. Hoe kan ik hiermee omgaan?
Mijn geradicaliseerde ouders
Beste Mijn geradicaliseerde ouders,
Neem uzelf in bescherming en houd op met van streek te raken door hun uitlatingen! U wilt de contacten met uw familie niet verbreken (dat zou ook onverstandig zijn). U kunt hen niet van gedachten laten veranderen (de bijbehorende discussies zijn even slopend als heilloos). Dan blijft er één uitweg over: trek een mentale muur op en luister niet meer naar ze. Laat het hatelijke geblaat langs u afglijden. Beschouw het als een hinderlijke radiozender die u niet kunt afzetten, maar die u niet tot u door hoeft te laten dringen.
Reageer nergens op. Zeg, als iemand inbreng van u verwacht, op een afwezige manier 'ja ja', alsof u met uw gedachten ergens anders bent. Doe ook uw best om écht met uw gedachten ergens anders te zijn. Houd uzelf met de kinderen bezig, speel met uw telefoontje of probeer desnoods de tafel van 17 op te zeggen. Als men u op de man af vraagt wat u ervan denkt, zegt u dat u het gesprek niet zo interessant vindt.
Sla af en toe familiebijeenkomsten over (u hoeft niet voortdurend op te komen draven), doe moeite om, al was het maar met één persoon, een ander onderwerp aan te snijden en, als dat niet lukt, laat dan alles zonder commentaar passeren, terwijl u mentaal ergens anders vertoeft. Na afloop kunt u zichzelf feliciteren dat u de familie weer eens hebt doorstaan. Bedenk ook dat mensen verbaal doorgaans vervaarlijker tekeergaan dan in hun gedrag.
