Mijn kind niet in de juiste klas? Dan stap ik naar de rechter
Ouders ondernemen vaker juridische stappen tegen de school van hun kinderen. Rechtsbijstandverzekeraars zien het aantal verzoeken voor advies rond conflicten met onderwijsinstellingen de laatste jaren stijgen. Zowel onderwijsorganisaties als oudervertegenwoordigers maken zich zorgen over die trend.
Achmea Rechtsbijstand spreekt over een ‘juridisering’ van het onderwijs. De organisatie behandelde vorig jaar 784 keer onderwijszaken. Vijf jaar geleden waren dat er nog 557. Rechtsbijstandverzekeraar ARAG krijgt naar eigen zeggen zo’n 300 verzoeken per jaar die over onderwijs gaan – van primair tot universiteit – terwijl zij vijf jaar geleden nog niet eens gespecialiseerde juristen in dienst hoefde te hebben. De verklaring van beide organisaties voor die groei: de mondigheid van ouders en studenten neemt toe.
Vandaag diende bij de rechtbank Utrecht een zaak van een moeder tegen een basisschool in De Ronde Venen. Haar dochter is in de combinatieklas groep 3-4 is geplaatst, terwijl de moeder wil dat zij in een klas met alleen kinderen uit groep 4 komt.
Op het laatste moment werd deze zaak vanwege de media-aandacht teruggetrokken, maar zulke geschillen herkent Darinka Schilstra, jurist bij Achmea en gespecialiseerd in onderwijsrecht, uit haar praktijk. “Ik zie regelmatig conflicten over plaatsingen in een klas, of het niet toegelaten worden op een school omdat er vanwege te veel inschrijvingen geloot moet worden. Ouders hebben dan al snel zoiets van: dan doe je er toch een klas bij? Maar dan leg ik uit dat het juridisch net wat genuanceerder ligt.”
Toch blijft het een uitzondering dat een conflict tussen ouders en school zo hoog oploopt dat er een rechter aan te pas moet komen. De voorbeelden kregen de laatste periode veel aandacht – zo stapte een moeder met succes naar de rechter omdat haar kinderen de schoolfoto hadden gemist en diende vorige week een zaak van een scholier die via de rechter de punten voor het examen Frans wilde verhogen. Maar meestal voldoet een bemiddelingsgesprek. “Ik denk dat van de 300 verzoeken per jaar er maar tien tot twintig voor de rechter komen”, zegt Maarten Schipper, jurist bij ARAG.
Pijnlijke trend
Zowel de PO-raad, de organisatie van basisscholen, als de belangenclub Ouders & Onderwijs pleiten voor ‘een goed gesprek’ in plaats van het juridische traject. “De rechter is echt het uiterste middel”, aldus Ad Veen, woordvoerder van de PO-raad. “Het uitgangspunt zou moeten zijn dat je een conflict oplost in een gesprek, desnoods met behulp van een bemiddelaar van buitenaf.” Hij noemt de trend dat ouders juridische stappen niet schuwen dan ook ‘pijnlijk’.
Peter Hulsen, directeur van Ouders & Onderwijs, adviseert ouders ook altijd om eerst de route te kiezen van bemiddeling. “Dan bellen ouders op met de woorden: kun je me doorverbinden met een advocaat? Maar dan is de eerste vraag altijd: wat is er eigenlijk aan de hand? En als je het gesprek aangaat, dan blijkt er vaak een andere oplossing mogelijk. Uiteindelijk is geen kind erbij gebaat dat ouders en school vechtend over straat gaan.”
Het beste voor je kind
Toch roept de neiging van ouders om een advocaat in de arm te nemen bij een conflict met school ook de vraag op of er zoiets bestaat als een té mondige ouder? Natuurlijk zijn die er, erkent Hulsen. Maar, wat verwacht je, iedereen wil uiteindelijk het beste voor zijn kind. Bovendien is het soms noodzakelijk dat ouders op hun strepen gaan staan, benadrukt hij.
ARAG-jurist Schipper onderstreept dat. Er wordt volgens hem vaak negatief gedaan over die mondige ouders. Niet altijd terecht, want er gaat zeker wel eens iets mis op scholen. “Een schorsing mag bijvoorbeeld maar vijf dagen duren. Dan zit een kind al acht dagen thuis en is er nog steeds niet een begin van een oplossing. Natuurlijk, in de ideale wereld los je dat samen op, maar soms is een beslissing van een rechter nou eenmaal nodig.”
