Mevrouw Coppola wentelt zich lustig in toeristische clichés

Eleanor Coppola debuteert op haar 81ste met een culinaire roadmovie door Frankrijk. Als echtgenote van Francis Ford Coppola, moeder van de regisserende Sofia en de producerende Roman maakte ze op de achtergrond wel documentaires, maar die gingen vooral over de films van haar beroemde man.

Met 'Paris Can Wait' heeft Eleanor Coppola eindelijk een eigen avontuur verfilmd, geïnspireerd op een autorit die ze acht jaar geleden maakte met een Franse zakenpartner van haar man. Francis vertrok vanaf het filmfestival van Cannes per privéjet voor zaken naar Boedapest. Eleanor had oorpijn en wilde liever meteen naar hun appartement in Parijs. De lift die ze kreeg aangeboden en die in principe zeven uur zou duren, nam uiteindelijk twee dagen in beslag.

In de film zien we waarom. De zakenpartner kiest de meest verleidelijke route langs olijfboomgaarden, lavendelvelden, kastelen en musea. Jacques blijkt een charmeur en een smulpaap die haar inwijdt in het goede Franse leven. Hij laat onderweg zo veel crème brûlée au chocolat en Châteauneuf-du-Pape aanrukken, dat mevrouw pardoes haar Sudoku-puzzelboekje vergeet.

De dertig jaar jongere Diane Lane speelt haar charmant, als een vrouw die zienderogen opfleurt van alle aandacht en lekkernijen. Door de lens van Crystal Fournier (bekend van de films van Céline Sciamma) ziet het er ook beeldig uit, maar als grappig bedoelde roadmovie is het een tamme bedoeling. Mevrouw Coppola, die van het familiebedrijf American Zoetrope vrij spel kreeg, wentelt zich lustig in toeristische clichés.