Meubelverkopers tegen agressieve reclame met bijl
Een vrouw slaat, de ene keer gewapend met een bijl, een volgende keer met een zwaard en de derde maal met een kettingzaag haar hele meubilair in gruzelementen. Niet dat de hittegolf naar haar hoofd is geslagen of dat ze een geestelijke instorting nabij is, nee, ze wil gewoon haar echtgenoot ervan overtuigen dat ze aan nieuwe meubeltjes toe is.
Hoe kan het ook anders, als alles kort en klein is geslagen, maar deze drastische maateregelen waren blijkbaar nodig om haar gierige man te overtuigen dat ze nu toch echt aan een nieuw bankstel toe is.
Wie zouden er blijer moeten zijn met zo'n reclame op televisie voor hun branche dan de meubelinrichter en tapijtleverancier. Reclame in een promotiecampagne ten behoeve van het woninginrichtingbedrijf, waarvoor het Hoofdbedrijfschap voor de detailhandel verantwoordelijk is.
Toch ging het de blijkbaar behoudende woninginrichter Bévé in Gouda en een tapijtleverancier in Kampen net eventjes te ver: al die agressie op de buis druiste in tegen hun godsdienstovertuiging, lieten ze weten.
Of ze wilden of niet, beide winkeliers betaalden via het Hoofdbedrijfschap detailhandel mee aan de in hun ogen omstreden campagne. Ze wilden hun geld terug.
Omdat ze uiteindelijk verplicht meebetalen aan de heffing van het Hoofdbedrijfschap detailhandel als publiekrechtelijk bedrijfslichaam dienden de wonininrichters bezwaar in tegen de heffing.
“De inhoud van de verschillende promotiefilmpjes is in strijd met Gods woord”, was kort en krachtig hun argument.
Toch heeft het College van beroep voor het bedrijfsleven de klagers geen gelijk gegeven. Het zag niet veel ontoelaatbaars in het promotiefilmpje. De tv-reclame heeft niet specifiek betrekking op de wijze waarop de betrokkenen hun godsdienst belijden, aldus het college.
De Goudse woninginrichter had er ook niet veel trek in zijn religieuze argumenten nader uit te leggen. “Het is druk in de winkel en hij moet de klanten helpen”, was het verweer.
