Met Mauresmo als kampioene wint ook de tennissport

Het is een bijna uitgestorven ras, dat van de service-volleyers. Vrijwel alle tennissters betrekken hun stellingen op de achterlijn. Gelukkig zijn er nog uitzonderingen, zoals Amélie Mauresmo, de nieuwe Wimbledon-kampioene.

De Française maakte na haar snelle uitschakeling op Roland Garros van de nood een deugd. Ze hoorde van een kennis dat er in de tuin van de Britse ambassade in Parijs een grasbaan lag. Ze kreeg toestemming om er een aantal dagen op te trainen, zodat haar voorbereiding op Wimbledon op Brits grondgebied begon. En toch in eigen land.

Haar eerste schreden op echt Brits gras, in Eastbourne, verliepen niet naar wens. Ze verloor van haar landgenote Dechy, maar met de Russin Koeznetsova pakte ze wel de dubbeltitel. Op Wimbledon deelde ze onmiddellijk een waarschuwing uit aan de concurrentie. In de eerste ronde werd de arme Kroatische Abramovic met 6-0 en 6-0 verslagen. Met die vliegende start deelde ze bovendien een sneer uit naar de All England Club, die haar als nummer één van de wereld op baan twee lieten beginnen.

Zaterdag beëindigde Mauresmo (27) haar winnende Wimbledon-reeks op het centre court, waarop ze al driemaal op rij een halve finale had verloren. En in de eindstrijd tegen de Belgische Justine Henin liet ze opnieuw zien – net als eerder tegen Sjarapova – dat ze zich onder moeilijke omstandigheden wel degelijk in de hand kan houden. Er was geen spoor van zenuwen en ontreddering nadat Henin de eerste set had gewonnen. Mauresmo bleef geloven in haar kansen en werd beloond met haar eerste Wimbledon-titel (2-6, 6-3 en 6-4). ,,Ik wil nu niemand meer horen over mijn zenuwen”, was haar eerste reactie na haar zege op de Waalse.

Voor Mauresmo volgen de glorierijke momenten zich plotseling in hoog tempo op. Na haar eerste grandslamfinale, in 1999 in Melbourne, moest ze zeven jaar wachten voordat ze opnieuw een eindstrijd op het allerhoogste niveau haalde. In het begin van dit jaar slaagde ze wel op de Australian Open, waar drie van haar zeven tegenstandsters opgaven. Nog geen zes maanden na haar succes Down Under, bracht ze in Londen haar aantal grandslamtitels op twee.

Alleen op Roland Garros ging het mis. Daar waar de verwachtingen altijd het hoogst zijn, presteerde Mauresmo ook dit jaar weer het minst. Ditmaal verloor ze al snel van de Tsjechische Vaidisova. Komend weekeinde kan Mauresmo revanche nemen tijdens de Fed Cup-wedstrijd in Cagnes-sur-Mer tegen Tsjechië. Dan mag ze ook voor eigen publiek laten zien dat ze op grote momenten bestand is tegen de spanning.

Mauresmo, de eerste Franse Wimbledon-kampioene sinds Suzanne Lenglen in 1925, en Henin gelden als de meest getalenteerde tennissters van dit moment. Zij zijn technisch goed onderlegd, bedienen zich van de enkelhandige backhand – een zeldzaamheid in het hedendaagse tennis – en schuwen de gang naar het net niet. De nieuwe generatie houdt huis vanaf de achterlijn en kent de volley alleen uit de instructieboekjes. Aan het net lijkt het alsof ze ovenwanten dragen. Met Mauresmo als kampioene won ook de tennissport.