Massih Hutak: ‘Ook jongeren moeten stemmen, want niets doen betekent opgeven’

“Als kind had ik een nare droom over demonen die mij achtervolgden en steeds dichterbij kwamen zonder dat mijn familie het doorhad. Ik was verlamd en kon alleen huilen van angst en woede, waarna ik wakker schrok.

Die nachtmerries begonnen nadat we uit Afghanistan via Pakistan naar Nederland waren gevlucht. Op een gegeven moment kwamen er ook beelden in voor uit het vluchtverhaal dat een Afghaans jongetje in het opvangcentrum mij had verteld. Net als hij rende ik met mijn familie door een weiland, achternagezeten door demonische agenten. Ik kon mijn familie niet bijbenen en raakte vast in de modder. Niemand keek om. Ik kon geen geluid maken en werd gepakt. Ik begon te huilen en werd wakker.

Nog steeds schrik ik weleens wakker. Ik slaap licht en slecht, maar niet meer omdat ik me onveilig en onzeker voel. Ik gun mezelf weinig rust. In mijn dromen ben ik vaak iets aan het oplossen, laatst nog achtervolgde ik als special agent mensen in een gebouw. In een andere terugkerende droom sta ik op het podium in een volgepakt Paradiso en breek ik door met een hit. Muziek is mijn passie. Mijn moeder stierf jong, ik groeide met mijn broers op in een mannengezin. Over gevoelens werd niet gepraat, maar op mijn zevende ontdekte ik hiphop en toen ik elf was begon ik rapteksten te schrijven. Het hielp me mijn agressie te neutraliseren.

De liefde voor hiphop deelde ik met de leerlingen die ik later Nederlands en maatschappijleer gaf op een vmbo in Amsterdam-Noord, de wijk die mijn thuis is. Na vier jaar ben ik met lesgeven gestopt om weer muziek te kunnen maken, maar ik geef nog wel rapworkshops op school. Mijn thema is tolerantie. Dat er een activist in mij schuilt besefte ik pas echt toen ik de open brief van Rutte las waarin hij schrijft: doe normaal of ga weg. Ik was beledigd. Nederland is mijn land, een land van nieuwkomers. Het is altijd een mozaïek geweest van verschillende invloeden. Nergens zie je dat beter dan op de pont naar Amsterdam-Noord waar alle culturen samenkomen en iedereen gelijk is.

Ik vond dat Rutte het partijprogramma van de PVV gebruikte en besloot dat ik me moest uitspreken. In een brief die online verscheen heb ik jongeren opgeroepen op 15 maart te gaan stemmen. De kloof tussen politiek en jonge mensen is schokkend groot. Toch heeft mijn brief ze bereikt, hij is massaal gedeeld, ook door sommige oud-leerlingen die inmiddels stemgerechtigd zijn en geraakt waren. Daar ben ik het meest blij om. Ze hebben mij geholpen korte video’s te maken waarin ik alle partijprogramma’s samenvat en uitleg waarom democratie zo waardevol is. Ik wil duidelijk maken: nietsdoen betekent opgeven, geen verantwoordelijkheid nemen. Dat zou nooit een optie moeten zijn.”

Hutaks video’s over verkiezingsthema’s staan op zijn Facebookpagina. In de nacht van 14 op 15 maart organiseert hij een feest in de Tolhuistuin in Amsterdam waar je kunt stemmen.