Marvin Gaye posthuum tot idool verheven
Een wrange 1 april-grap was het niet, toen Marvin Gaye in 1984 door zijn eigen vader werd doodgeschoten, daags voor zijn 45e verjaardag. Daarmee was nog niet automatisch de zoveelste mythe geboren rond de man die in de jaren zestig het befaamde soul-label Tamela Motown hit op hit op hit bezorgde.
Na enkele klassieke elpee's van begin jaren zeventig werd het stil rond de fluwelen zanger, die opeens tien jaar na zijn dood tot idool verheven wordt.
Gisteren werd hij door een reeks Nedelandse popmuzikanten in Amsterdam geeerd in een uitverkocht Paradiso, vanavond gebeurt dat nogmaals in Het Paard in Den Haag.
Agnes Salverda, een van de organisatoren van deze Marvin Gaye-herdenking is er zelf ook beduusd over: “Alle muzikanten wilden direct meedoen, en de kaartjes vlogen weg. Ik was zelf ook verbaasd. Maar ja, er hangt zoveel mysterie rond die man, en tenslotte bezat hij die prachtige, zoetgevooisde stem.”
Toch blijft het vreemd, die plotselinge belangstelling. Tijdens zijn laatste Nederlandse concert, 30 juni 1980, zat Carre weliswaar vol, maar de popcommune hield zich voornamelijk bezig met New wave en punk.
Weliswaar had Gaye in 1986 posthuum voor de tweede maal een hit met 'I heard it through the grapevine', maar dat was vooral te danken aan de uitgekiende spijkerbroekreclame die er goeie sier mee maakte.
Zelfs toen Gaye begin jaren tachtig in het Belgische Oostende vertoefde om van zijn verslaving af te komen, taalde geen hond naar hem. Daar componeerde hij zijn laatste hit 'Sexual Healing': favoriet bij alle deelnemers aan de Gaye-avond.
Maar andere geruchten gonsden door de hoofdstad. Volgens het Amsterdams Stadsblad van 23 juni 1993 schreef hij zijn grootste hit 'op zolder in de Tweede Nassaustraat'.
Gaye vertoefde in Amsterdam en Marvin 'belandde steevast op het zoldertje in de Staatsliedenbuurt, alwaar hij uiteindelijk de tekst voor 'Sexueal Healing' neerpende'. De nieuwbouw in de Nassaustraat maakt het definitief onmogelijk dit gerucht te traceren, maar zijn toenmalige Nederlandse vriendin wil er slechts dit over kwijt.
“Ik ben inderdaad een tijdje met hem omgegaan. Hij heeft nooit in de Staatsliedenbuurt gezeten, maar woonde in Oostende. Daar is 'Sexual Healing' geschreven. Al het overige is onzin. Ik wil niet meer over die periode lastig gevallen worden.”
Voor het weer te laat is: kunnen er alvast herdenkingsavonden aan Dusty Springfield (woont in Amsterdam), Arthus Conley (in Winterswijk) of Nina Simone (in Nijmegen) worden gewijd?
