Martinair ontkent dat het een structureel tekort aan vliegers heeft
AMSTERDAM - Een van de piloten die hebben geklaagd over te hoge werkdruk bij Martinair, blijkt buiten zijn werk nog energie genoeg te hebben voor een bijbaan als vlieginstructeur. Hij geeft les bij de vliegschool van Martinair zelf.
Hij heeft in de eerste zeven maanden van dit jaar 220 uur les gegeven, naast zijn volledige baan als verkeersvlieger bij Martinair. “Een heel ernstige zaak”, reageert Martinair-woordvoerder Udo Buijs. “Als je zoveel erbij klust, moet je niet zeuren over de werkdruk.”
Maar Paul Griffioen van de pilotenvakbond VNV vindt dat de klacht over al te grote drukte overeind blijft. “Wij hebben van dik twintig procent van de Martinair-piloten gehoord dat de druk te hoog is geworden. In een gesprek met ons heeft Martinair vorige week zelf erkend dat het dit jaar buitensporig druk is geweest.”
“Zeker, het is druk”, erkent de bedrijfswoordvoerder. “Maar wij zullen nooit iemand dwingen om in te vallen. De piloot moet altijd zelf beoordelen of hij uitgerust genoeg is om de lucht in te gaan. Er zijn nu eenmaal situaties dat je plotseling een invaller nodig hebt. Een passagier heeft er geen boodschap aan als een piloot ziek of misselijk is. De passagier wil naar zijn bestemming.”
Volgens Martinair-piloot Ed Folmer is er een structureel tekort aan vliegers bij het bedrijf. “Een reeds tijdenlang bestaand tekort aan vliegers kun je nauwelijks 'plotseling' noemen”, schreef hij vorige maand in het in kleine kring verspreide vakbondsblad 'Op de bok'. “Desondanks gaat de telefoon regelmatig in vrije tijd: 'Wil je alsjeblieft naar . . . ., je bent de laatste. Voor die dag krijg je er twee terug'.” Maar wat heb je aan die dagen als je in augustus niet eens drie vrije dagen achter elkaar kunt krijgen, klaagt de piloot.
“Een structureel tekort? Dat is er niet”, reageert Buijs van Martinair. “We hebben weleens een tijdelijk tekort, vooral als er een nieuw toestel bijkomt waarvoor we onze eigen vliegers nog aan het opleiden zijn. Dan huren we gekwalificeerde piloten tijdelijk in. Maar ja, daar is de vakbond weer op tegen.”
Dat de klagende piloot wel tijd vindt voor lesgeven, is bij Martinair in het verkeerde keelgat geschoten. “Wij zijn er niet over begonnen. Het waren boze collega's van hem, die dit aan de orde stelden. Er zijn vliegers die demonstratief om meer werk zijn komen vragen.”
Dat een drukke vlieger toch nog tijd vindt voor een uitgebreide lespraktijk, vindt Griffioen niet zo gek. “Lessen op kleine vliegtuigjes is heel iets anders dan vliegen op grote gecompliceerde toestellen met honderden passagiers aan boord die op tijd willen zijn. Met lessen heb je ook niet te maken met nachtvluchten en tijdsverschillen, die heel uitputtend kunnen zijn.”
Volgens Martinair hebben de piloten echter niets te klagen. “We blijven ver onder het wettelijk maximum van duizend uur per jaar en zelfs onder de cao-afspraak van 800 uur.”
Vakbondsman Griffioen vindt dat een te beperkte kijk. “Als je alleen naar de vlieguren kijkt, dan klopt dat wel”, zegt Griffioen. “Maar de vluchtvoorbereiding, de nabereiding en het wachten worden niet meegeteld. Door de drukte in de lucht lopen de wachttijden op. En dat zijn beslist geen rusttijden.”
De vakbondsman vindt het vreemd dat Martinair doet alsof het bedrijf niet weet wie er les geeft bij hun eigen vliegschool in Lelystad. “Die vlieger is zelfs gevraagd om les te geven aan de directeur in Lelystad toen daar een nieuw toestel werd aangeschaft. Dat is echt geen geheim in zo'n bedrijf.”
Buijs houdt echter vol dat de vliegschool een geheel afzonderlijk bedrijf is, al is honderd procent van de aandelen in handen van Martinair Holland. “Ze hebben daar hun eigen bedrijfsvoering. Daar houden we ons niet in detail mee bezig.”
Griffioen en Buijs zijn het over één ding eens: de veiligheid staat buiten deze ruzie. De vakbondsman: “Ik heb niets over veiligheid gezegd”, stelt Griffioen. “Ik was boos toen enkele vliegers daarover begonnen in de publiciteit. Wij stellen de werkdruk aan de orde.”
