Machtige vakbonden slagen in hun opzet

Volgens de vakbonden waren het er 2,5 miljoen, de regering houdt het op 1,1 miljoen. In ieder geval staakten gisteren veel Fransen tegen de hervorming van het pensioenstelsel. President Nicolas Sarkozy beleeft een cruciale week.

Het klimaat voor de belangrijkste maatregel van zijn vijfjarige termijn als staatshoofd had moeilijk slechter kunnen zijn. Dat dankt Sarkozy vooral aan minister van arbeid Eric Woerth, die het wetsvoorstel dat de pensioengerechtigde leeftijd van 60 naar 62 jaar brengt, deze week in het parlement verdedigt. Woerth is aangeslagen door onthullingen over zijn betrekkingen met de steenrijke L’Oréal erfgename Lilliane Bettencourt, die van belastingfraude wordt verdacht. Daarbij zorgden omstreden voorstellen om de criminaliteit steviger te bestrijden en de uitzetting van Roma voor veel ophef, ook in de eigen gelederen.

De rentrée , het begin van het nieuwe politieke seizoen in Frankrijk, is beladen, maar het ziet er allemaal misschien gevaarlijker uit dan het is. Zolang nieuwe verwikkelingen rond Woerth uitblijven zal de parlementaire behandeling door de grote meerderheid van regeringspartij UMP geen problemen opleveren. De stemming staat voor 15 september op de agenda. Bovendien weten de vakbonden en de linkse oppositie, alle retoriek over sociale verworvenheden ten spijt, dat de kern van de hervorming niet van tafel zal verdwijnen. Het is onvermijdelijk dat Fransen net als vrijwel al hun Europese medeburgers langer gaan werken. Alleen een langdurige staking die het land volledig verlamt, zou Sarkozy op de knieën kunnen dwingen.

Een herhaling van een dergelijk scenario, zoals zich dat in 1995 voltrok toen Sarkozy’s voorganger Chirac zich aan de pensioenen waagde, zit er niet in. Omdat het crisis is, in de eerste plaats. En omdat in vergelijking met vijftien jaar geleden het economisch realisme in Frankrijk terrein heeft gewonnen.

Zo wordt de belofte van Martine Aubry, leidster van de Parti Socialiste (PS), dat links de hervorming zal terugdraaien als het aan de macht komt in 2012, nauwelijks serieus genomen. Niet door de publieke opinie, maar ook niet door verschillende socialistische prominenten.

Dat geldt ook voor haar alternatief om ’het bedrijfsleven en de banken te laten betalen’ voor de verliezen van het Franse pensioensysteem, die dit jaar 30 miljard zullen bedragen.

De CFDT, na de ex-communistische CGT de tweede vakorganisatie van het land, wekte maandag al de indruk dat het de strijd voor ’60 jaar’ eigenlijk al heeft opgegeven. CFDT-voorman François Chérèque wil het graag hebben over definitie van zware beroepen, de werknemers die in aanmerking komen voor een uitzonderingsregime en de werknemers die jong aan hun carrière begonnen.

Sarkozy denkt via concessies op dit gebied de buit binnen te halen. Slaagt hij, dan kan hij daarmee de eenheid in eigen kring te herstellen.

Voorlopig blijft iedereen nog even in zijn rol. De vakbondsleiders spraken gisteravond van een groot succes en zinspeelden op nieuwe acties als de regering niet snel met ’concrete stappen’ komt.

Eric Woerth, die zei niet te verrast te zijn door de omvang van de stakingen en manifestaties, kondigde in de avond aan dat de president vandaag zal reageren.