Lortie pakt het onstuimig aan

KLASSIEK

Louis Lortie

Fauré

(Chandos)

***

Deel 1, staat er veelbelovend op het hoesje van 'Après un rêve, a Fauré recital', het nieuwe album van de Canadese pianist Louis Lortie. Het zou mooi zijn als het complete pianorepertoire van Fauré weer eens zou worden uitgebracht. Want deze Fransman mag best eens uit de schaduw van Debussy en Ravel treden.

Het recital van Lortie, die zijn cd opdraagt aan zijn eerste pianolerares Yvonne Hubert, een leerling van Fauré zelf, is veelzijdig samengesteld. Vroege en late, eenvoudige en complexe werken, staan door elkaar. Bijzonder om de pianoversie te horen van de Pavane, waarvan meestal de orkest- en koorversie gespeeld wordt.

Op YouTube is te horen hoe snel en onsentimenteel Fauré het stuk zelf speelt. Lortie speelt het veel lieflijker en aandachtiger. Maar voor de rest is Lorties aanpak juist wat aan de onstuimige kant. Nocturnes en barcarolles rollen voorbij als een bruisende rivier. De muziek vaart daar wel bij, want Lortie ontloopt zo de Fauré-val van te sentimenteel spel.

Maar bij Fauré speelt zich ook veel af onder de oppervlakte. Naar die schatten moet een pianist graven om ze dan omzichtig te tonen. En dat is minder aan Lortie besteed.

undefined