Liever geen dedain van hoogleraren

In het interview met de hoogleraren voedingskunde Brouns en Kok (Trouw, 17 oktober) komt mijn naam in een ongelukkige context voorbij. Fred Brouns zegt over mijn boek 'Suiker - het zoete vergif', dat hij op uitnodiging voor Foodlog besprak: 'Een aantal beweringen zijn [sic] niet onderbouwd of zelfs onjuist.'

Hij verzuimt helaas te vermelden dat ik in een reactie vrijwel al zijn punten van kritiek heb weerlegd. Hij concludeert toch positief: 'De boodschap die het boek wil afgeven (...) is desalniettemin een heel juiste.'

Zo heel erg oneens is Brouns het dus niet met mijn boek. Waar hij vooral over valt - en dat herhaalt hij in het interview - is dat ik als journalist, geen 'suikerexpert' zijnde, het gewaagd heb mij te verdiepen in de actuele kwestie rond suiker en daar een boek over heb geschreven. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Brouns en Kok stellen zich op als de hoeders van de ware voedingskunde. Maar waar waren Brouns en Kok de afgelopen kwart eeuw, toen de voedselverwarring toesloeg en de consument in de armen van charlatans en kwakzalvers werd gedreven? Waarom nu een 'afscheidssymposium' getiteld 'Gif op mijn bord' voor foodbloggers en niet tien jaar geleden? "We kunnen tegenwicht bieden aan alle onzin door in discussie te gaan", zegt Brouns. Had u tijdens uw loopbaan moeten doen, zou ik zeggen.

'Allebei vervulden ze als voedingswetenschapper een publieke rol,' staat in het stuk. Onzin, beide hoogleraren zijn vrijwel onzichtbaar in het publieke debat over voeding en gezondheid. Zij hebben niets gedaan om de verwarring bij de consument weg te nemen.

Collega's als Martijn Katan en Jaap Seidell schrijven columns en boeken voor een gewoon, geïnteresseerd publiek. Kok heeft samen met een journalist een dun boekje met algemene tips en recepten geschreven, meer niet. Brouns heeft gepubliceerd over speciale voeding voor sporters.

Misschien hadden zij zelf een goed boek voor een breed publiek moeten schrijven, in antwoord op de Verburghs en Kroesen. Hopelijk zien hun opvolgers het wel als hun taak actief, toegankelijk en communicatief te zijn in het publieke debat over voeding en gezondheid. Hopelijk treden zij consumenten, foodbloggers en dat soort volk met minder dedain tegemoet.

undefined