lezersreacties

Betutteling

Het voorstel een 'levenseindebegeleider' te laten beoordelen of een gezond, wils- en handelingsbekwaam persoon (ongeacht de leeftijd) mag sterven, doet denken aan de abortuscommissies uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Dergelijke betutteling zal onhoudbaar blijken. Niemand kan zoiets voor een ander beslissen. Überhaupt zou stervenshulp onnodig zijn als de overheid niet de vrije handel in farmaceutische producten zou verbieden.

M. de Vries, bestuurslid Vereniging MeTZelf Amstelveen

undefined

Afweerreacties

Uitstekende analyse van Marieke de Hoon (Opinie, 17 dec) over het proces tegen Wilders. Ze biedt echter geen nieuwe oplossing voor beter praten met en luisteren naar elkaar in parlement en samenleving. Nussbaum (de Verdieping) in dezelfde krant deels wel: we moeten het hebben over emoties en over het bevorderen van de juiste emoties. Een enorme uitdaging voor nieuwe democratie: naast inhoudelijk argumenteren ook spreken over iemands emoties, driften en (onbewuste) afweerreacties. Mag van onze leden van het parlement niet psychisch volwassen communicatie worden gevraagd?

A.J. Bregman Emmeloord

undefined

Hysterische uitvergroting

De irritatie van Ephimenco (Trouw 17 december) over het wat drammerige geluid van antiracisme-activisten als Asha ten Broek en Sunny Bergman is herkenbaar en niet onterecht. Maar waarom moet dat benoemd worden in de Wilders-newspeak van een zin als: "De elite die de meerderheid in diskrediet tracht te brengen is aan de verliezende hand"? De suggestie dat er zoiets is als 'de elite', verwikkeld in een titanenstrijd met 'de meerderheid' is een van die hysterische uitvergrotingen die het intellectuele milieu de laatste tijd zo belasten. Liever niet.

Elbert J. Booij Amsterdam

undefined

Empathie

Ik was niet verbaasd, wel bevestigd in dat wat ik tegenkom in mijn praktijk en in mijn dagelijkse contact met mensen. Mensen die niet meer weten hoe ze functioneren zonder medicijnen, bang zijn ermee te stoppen, maar dagelijks lijden onder de bijwerkingen. Alfred Adler - zijn richting in de psychologie volg ik - interesseerde zich voor de patiënt, niet als geval maar als mens. Nooit lette hij alleen op de ziekte, altijd trachtte hij de hele zieke persoonlijkheid en de nauwe verbondenheid van het geestelijke en lichamelijke te begrijpen. Luisteren, aandacht en empathie, het klinkt eenvoudig, maar deze methoden zonder geneesmiddelen zijn in veel gevallen een prima keus.

Marry Oostijen Genemuiden

undefined

Passend onderwijs

Langzaam dringt het besef door dat de problemen bij passend onderwijs niet via 'het systeem', maar alleen op de werkvloer aangepakt kunnen worden. Loek Schueler (Opinie 19 december) geeft enige goede voorzetten, maar blijft steken in goede bedoelingen en het maken van een plan. Er is maar één oplossing: de werklast van leerkrachten moet radicaal worden verbeterd. Kleinere klassen en klassenassistenten. Dat is een kwestie van geld op de begroting. De waarheid is dat we er dat op dit moment niet voor over hebben.

Willem Vroege Rijswijk

undefined