Lach breekt door bij Van de Goor

AMSTERDAM - ,,Willen jullie het hele verhaal horen, of eerst het nieuws?'' informeerde Van de Goor (30) gisteren voorzichtig bij de vertegenwoordigers van de media, tijdens een persconferentie in de Sporthallen Zuid. Het tekende eens te meer de evenwichtige persoon die hij is. Menigeen had het goede nieuws waarschijnlijk allang van de daken geschreeuwd, maar niet Van de Goor. Altijd bedachtzaam, altijd zichzelf, altijd de rust zelve.

Toen de journalisten te kennen gaven dat ze 'natuurlijk' eerst het nieuws wensten te horen, brak de lach door op het gezicht. Goed nieuws dus, dat kon niet missen. En inderdaad. ,,Ik mag drie maanden helemaal niks doen, maar daarna kan ik weer gewoon volleyballen. En ik hoef niet bang te zijn dat het nog een keer gebeurt. De kans op herhaling is net zo groot als bij ieder ander mens.''

Wat zich op donderdag 27 december aanvankelijk leek te manifesteren als een hersenbloeding werd door Van de Goor gisteren zelf teruggebracht tot de juiste proporties. ,,Eigenlijk is het een volleybalkwaal'', legde hij uit. ,,Door de voortdurende slabewegingen is de slagader van mijn rechterschouder beschadigd geraakt. Daardoor is een bloedprop ontstaan, die negen van de tien keer zorgt voor een trombose in de arm. Martin Teffer heeft dat ook gehad. Maar omdat ik net aan het trainen was is die prop tegen de stroom in omhoog geschoten, mijn hersenen in.''

Daar heeft de prop gezorgd voor een tijdelijke stagnatie van de bloed- en zuurstoftoevoer naar de rechterhersenhelft, en dan specifiek het gedeelte voor de kleine motoriek. Op de scan die van zijn hersenen gemaakt, openbaart zich dat door een 'witte waas'. ,,Dat klopt ook allemaal met het feit dat de linkerhelft van mijn lichaam tijdelijk verlamd raakte. Dat werkt namelijk kruislings.''

Alhoewel deze verklaring aannemelijk is, zal Van de Goor nooit honderd procent zekerheid hebben over de juiste toedracht. Zelfs de aan het AMC verbonden interventie-radioloog Reekers kan die niet verschaffen. ,,Maar het hart en de hersenen zijn verder goed, dus daar ligt het probleem niet.'' Afgezien van het slikken van bloedverdunners, de gebruikelijke procedure na een trombose, hoeft de voormalige aanvoerder van het Nederlands team ook niet behandeld te worden. ,,Het lichaam heeft de bewuste ader al zelf afgesloten, dus dat hoeft ook niet meer te gebeuren.''

Het enige wat Van de Goor de komende drie maanden moet doen, is zichzelf in acht nemen. ,,Ik moet rust houden. Geen wedstrijden en geen training, zelfs geen krachttraining.'' Na die drie maanden volgt in Italië opnieuw een uitgebreid onderzoek om er zeker van te zijn dat de 'witte waas' is verdwenen.

Begin april zou hij dus de training kunnen hervatten, maar het lopende seizoen bij Treviso beschouwt hij niettemin als verloren. ,,Half mei zijn de play-offs, maar om weer op dat niveau te komen heb ik wel even de tijd nodig.''

Een rentree in Oranje sluit hij ook nog steeds niet uit, maar laat hij onder meer afhangen van zijn gesprek met bondscoach Bert Goedkoop. ,,In februari ga ik met hem praten. Er moet een goed plaatje liggen, waarin ook duidelijk is wie er straks wel komen en wie niet.''

Maar hoe zijn verdere volleybalcarrière ook verloopt, Van de Goor zal voortaan beter luisteren naar zijn lichaam, zo bezwoor hij. ,,Wij sporters gaan er altijd maar van uit dat het allemaal wel werkt. Constant zoeken we de grenzen op, met af en toe een noodgreep. Maar met dit soort dingen heb je je lichaam niet onder controle. Gelukkig hebben de mensen van de club snel gehandeld, anders had het veel erger kunnen zijn.''