Kriebeling

Zoals de afwikkeling van de DSB langebaanploeg deze week, zoals de berichtgeving rond de verlenging van het contract van wereldkampioen Chad Hedrick. Bij het ten grave dragen van de Nederlandse ploeg mocht manager sportzaken Ton Gerbrands als woordvoerder optreden, bij het jubelen rond de Texaan deed de grote baas het zelf wel. Easy as that. Kenmerkend!

Als ik Gerbrands zijn verhaal hoor en zie vertellen denk ik eigenlijk meteen: dat is de reden dat Bas van der Goor die bal niet door het Joegoslavische blok kon krijgen. De man trekt de wenkbrauwen tot vlak onder de haargrens en legt altijd uit dat iets 'heel eenvoudig en logisch' is, maar je proeft dus dat zulks niet zo is en dat hij dat ook wel weet, maar dus vaak het tegendeel beweert.

Als Gerbrands roept dat de drie jaar heilig verklaarde 'visie' spaak gelopen is op de gretige hebberigheid van de sportlieden, dan is dat zijn gelijk. Als hij, manager binnen en kenner van de grote mensensport, had opgelet en beter had geïnvesteerd dan was deze schipbreuk niet zo plots geleden. Deze oplossing was te recht-door-de-bocht, te simpel, te veel Scheringa: er was veel meer aan de hand. Zoals vaak in dit soort acties heeft de geldgever gelijk, zíjn gelijk dus en ik denk wel eens dat Dirk altijd gelijk heeft. In geval hij het niet heeft, treedt regel twee in werking; de anderen hebben ongelijk.

Met een schijnbaar nuchtere redenatie praat Scheringa over sportieve zaken. Hij hanteert korte lijnen, eenvoudige woorden en weet dat hij zelden tegengesproken wordt. Het is zijn manier van redeneren die kriebeling opwekt. De zakenman heeft zich ooit geprofileerd als een man van eenvoudige komaf. Het dragen van schapenwollen sokken heeft hij van toevalligheid uitgebouwd naar watermerk, het aanhebben van een eenvoudig jackje op een voetbaltribune is voor hem het bewijs aan de wereld dat hij nog steeds die hardwerkende vent is die vroeger verzekeringetjes aan de deur verkocht.

Scheringa zit voor een dollarcent op de eerste rang nu hij Hedrick met DSB de ijsbanen overstuurt. Hij is voor het sponsoren van die man een schijntje kwijt als je het afzet tegen de geweldige bedragen die de niet goed presterende Hollandse groep hem kostte. Ook bij de Russen sieren die drie bijna heilige letters het schaatspak, terwijl de sponsorclub niet het fatsoen had Jan Bos, die in Italië aan het trainen was, in te lichten over de ontmanteling van de ploeg.

Heus, Dirk doet veel voor de sport en je moet het van dit soort 'gekken' hebben, maar het financieel leiden van een sportploeg is meer dan het denken en doen via korte lijnen en simpelheden. Misschien is het wel zo dat verzekeringen en schilderijen toch andere zaken zijn dan mensen. De eerste groep kan je verkopen, de tweede moet je ergens ophangen en met de derde moet je om kunnen gaan.

De geveinsde eerlijkheid rond het niet benaderen van sporters die elders een contract hadden, was slechts een loopplank naar de ontmanteling van de ploeg. Dirk moet in de rebound maar eens terugkomen en bewijzen dat het ook goed en met kwaliteit kan. Het op een schaatspak plakken van een naam een sensationele, onverwachte wereldkampioen kan je toch nauwelijks onder 'visie' schikken.

Kijk eens naar de nieuwe televisiespot van Frisia, dan begrijpt U wat ik bedoel. Of niet Suzanne?