Koning Boudewijn overwoog abortus

De koningin zelf wees de suggestie van de medici resoluut van de hand. Een zwangerschapsonderbreking zou voor haar het einde van het huwelijk betekenen, zei ze, en ze zou zich terugtrekken in een klooster.

De koningin zei voor “de eerste en zonder enige twijfel laatste keer” nee tegen Boudewijn, die “het leven van Fabiola boven alles verkoos,” volgens een pas verschenen biografie over Boudewijn.

“Enkele weken later had de geboorte plaats, vijf maanden te vroeg. Het kind werd dood geboren.”

De biograaf, prins Stephane van Lobkowicz, behoort tot een familie die nauwe banden onderhoudt met het hof. De auteur, in het dagelijks leven advocaat en volksvertegenwoordiger, baseert zich gedeeltelijk op een eerder verschenen boek over Fabiola, La Reine Blanche, dat eveneens een adellijke auteur heeft. Volgens beide biografen is Fabiola vier maal zwanger geweest. De vorstin bleef echter kinderloos.

Het boek van Lobkowicz heeft in kerkelijke kring enig ophef veroorzaakt, omdat gesuggereerd wordt dat de Belgische kardinaal Danneels invloed op Boudewijn uitoefende, toen deze in 1990 grote moeite had met een abortuswet. Boudewijn weigerde uiteindelijk, met een beroep op zijn geweten, zijn handtekening te zetten onder de wet, en bracht daarmee regering en parlement ernstig in verlegenheid.

“Het schijnt (. . .) dat kardinaal Danneels al zijn overtuigingskracht gebruikt heeft om - tevergeefs - te proberen de koning te overtuigen om te tekenen”, aldus de biograaf.

Een woordvoerder van de Belgische kerkvorst spreekt dit echter tegen. Danneels heeft nimmer Boudewijn “op enige wijze onder druk gezet”.

Danneels onderhield goede betrekkingen met Boudewijn. Na de dood van de koning, in 1993, prees de kardinaal Boudewijn zo uitbundig, dat vele Belgen daar een pleidooi voor zalig- of heiligverklaring in zagen. Paus Johannes Paulus II noemde Boudewijn “een voorbeeldig koning en een vroom christen.”