Kniebeschermers voorgoed omlaag
Precies één minuut stond Bas van de Goor in het veld, hooguit dertig seconden. Het applaus van het publiek, de spelers en coaches was er niet minder luid om.
De Rotterdamse volleybalclub Nesselande won ook de derde wedstrijd van Dynamo uit Apeldoorn: 3-1. Daarmee werd de club voor de tweede keer op rij landskampioen. Maar de meeste aandacht ging uit naar Bas van de Goor (33), speler van Dynamo. Na zestien jaar volleybal op het hoogste niveau speelde hij zaterdagavond de laatste wedstrijd uit zijn carrière.
Bas van de Goor volleybalde in zijn jeugd bij OVOCO uit Oss. In 1989 werd hij aangetrokken door Dynamo, waarmee hij debuteerde in de eredivisie. Met zijn lengte van 2,09 meter, zijn aanvallende én verdedigende mogelijkheden, maakte Van de Goor een jaar later zijn opwachting in het Nederlands team. Hij is dan pas negentien jaar.
Met de nationale ploeg werd Van de Goor op het EK van 1993 tweede, achter Italië. Op die Europese titelstrijd bleven zijn kwaliteiten niet onopgemerkt. Na opnieuw een landstitel met Dynamo ging hij in 1994 naar het Italiaanse Modena. Van de Goor veroverde met die club twee keer het landskampioenschap, drie nationale bekers en driemaal de Europa Cup 1.
Toch boekte de middenspeler het grootste succes uit zijn carrière met het nationale team. Op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta versloeg Nederland in een zinderende eindstrijd favoriet Italië. Van de Goor zou in totaal 295 interlands spelen.
Maar Bas van de Goor kende in zijn loopbaan ook veel tegenslagen. Hij kreeg te maken met vier ziektes die hem het volleyballen lastig maakten: hepatitis A, de ziekte van Pfeiffer, trombose en suikerziekte. Door de trombose zakte Van de Goor eind 2001 opeens ineen tijdens een training bij zijn tweede Italiaanse club Treviso. Na een rustperiode kon hij weer verder volleyballen.
Ook maakte Van de Goor blessures aan zo'n beetje alle gewrichten mee. Steeds moest hij terugkomen van weer een kwestuur aan enkel, knie, elleboog of rug. ,,Ik heb alles in mijn lichaam wel eens kapot gehad'', merkte hij vorige week in Studio Sport op.
In zijn laatste wedstrijd speelde Bas van de Goor dus nauwelijks. Alleen bij een stand van 22-22 in de eerste set werd hij ingebracht om het blok te versterken. Het punt ging naar Nesselande, waarna Van de Goor zijn trainingsjas meteen weer aan kan doen.
Tijdens de wedstrijd moedigden de reserves van Dynamo hun ploeg fanatiek aan. Van de Goor zonderde zich op die momenten af. Hij stond rustig tegen de muur of hij zat op de grond. Bij een time-out, liep hij vooral om de groep heen. En sprak hij individueel even met enkele van zijn jonge teamgenoten.
Als het laatste punt gespeeld is, doet Bas van de Goor zijn kniebeschermers naar beneden. Voor de allerlaatste keer. Peter Blangé, zijn vroegere teamgenoot bij het Nederlands team en nu coach van Nesselande, sprak even kort met hem. Na dat intieme moment werd Van de Goor overmand door emoties.
Met betraand gezicht zocht hij zijn toevlucht in de nok van de sporthal. Het trouwe publiek in Apeldoorn schatte het afscheid van zijn sterspeler op de juiste waarde in: 'Basje bedankt!' klonk het massaal door de Gelderse sporthal.
Begeleid door luid applaus en een staande ovatie zocht Van de Goor zich een weg naar de kleedkamer. Hij gaat door als technisch directeur bij Dynamo. Van de Goor had graag nog verder gespeeld. Maar helaas is het lichaam nu echt op.
