ReportageSteyl
Kloosterdorp Steyl tussen hoop en vrees. Houdt de waterkering het nu wel?
Het beroemde kloosterdorp Steyl beleeft benauwde dagen nu het Maaswater weer toeslaat. De zusters bidden, het dorp houdt de adem in.
Bidden voor de mensheid, het is een stevige klus. Zeker nu het kloosterdorp Steyl het Maaswater na aan de lippen staat. Met big bags wordt daar een nooddijk aangelegd, pal voor het Missiemuseum, vol relikwieën van wat de paters van het dorp ooit meebrachten uit verre oorden. Naar verluidt staat daar zelfs een opgezette beer, die, als je er een euro in gooit, vriendelijk bedankt namens de paters. Naar verluidt, want het museum is vandaag natuurlijk gesloten. Steyl, onderdeel van de gemeente Venlo, is immers afgesloten van de buitenwereld en de politie houdt daar stevig de hand aan: het water van de Maas komt ieder uur een paar centimeter hoger. Hoe sterk is de kering die na de laatste overstroming van 1995 nog zo goed was versterkt?
In de aanbiddingskapel van de Roze Zusters – officieel: de Dienaressen van de Heilige Geest van de Atijddurende Aanbidding – dringt van deze wereldse onrust niks door. Net als altijd wordt daar gebeden, in diep stilzwijgen, bijna klokkerond en in ploegendienst. Dit keer zit er een zuster ineengedoken in een bankje, een andere zuster veegt de vloer. Bezoekers zijn zelfs nu het water tegen menig kloostermuur klotst, welkom. Zolang ook zij maar zwijgen. De zusters bidden in ieder geval voor de kerk en de hele mensheid, meldt een plakkaat bij de entree van de kloostertuin. Dat kan Steyl gebruiken.
Vlakbij het klooster zijn de paarden, katten en konijnen van Paulus Tobi en Anette Stoffels al geëvacueerd. “In 1995 stond het water tot ook bovenaan”, weet Stoffels, wijzend naar de poort van haar schuur die tegen de dijk staat. Ze hadden in de schuur ook allerlei huisraad opgeslagen, goed voor tenminste een garagesale. Die halen ze nu ook maar weg.
En bij het afvaarpunt van het maasveer bijvoorbeeld, zie je hoe het Maaswater sijpelt onder de cascade. Het veer zelf is al sinds dagen uit de vaart en dobbert een meter of tien van de oever, midden in de snelle stroming, telkens wat hoger. “Het is nu 18.80 meter boven NAP”, zegt Harry Beurskens, die zijn hele leven al in Steyl woont. Toch weer twintig centimeter meer dan vanochtend vroeg, concludeert hij bezorgd. Zijn zus is al vertrokken uit haar appartement, maar zij woont wat lager hè. “Ik houd het wel droog.”
Twee keer eerder viel het dorp ten prooi aan het water, in 1993 en 1995. Of sloeg het water vaker toe? Brasserie ’t Vaerhóes heeft zelfs een oude gevelsteen. Toen stond het water ruim 19 meter boven NAP. Van wanneer die steen is, weet niemand. De overstroming van 1912, suggereert Edwin van Komen, die namens het Waterschap Limburg is betrokken bij de aanleg van de nieuwe waterwerken. Bij de ‘gecontroleerde doorlaat’ bijvoorbeeld, even verderop, in het buurtschap Maashoek, bedoeld om de snelstromende rivier wat ‘tegendruk’ te geven. De bewoners houden daar hun adem in, of de kering het wel houdt. Een bevel tot evacuatie is er nog niet gekomen, maar uit voorzorg slapen hele families elders.
Voor het cafetaria bij het afvaartpunt, bij de entree van het woonerfje Sequiahof, zit Elianne Reubsaet zich openlijk te verbijten. Het zit haar heel hoog, hoe de autoriteiten de burgers op de hoogte houden. Het is bloedspannend in het Sequiahof, zo dicht tegen de rivier. Een deel van de tuinen ligt immers tegen de verhoogde kademuur. Reubsaet en echtgenote voelen zich vergeten. Ze houden de onheilspellende waterstandensite van Rijkswaterstaat nauwkeurig bij, maar vragen daarover aan het klantcontactcentrum van het Waterschap blijven onbeantwoord. “Je wordt niet eens teruggebeld”, zegt Reubsaet. “Je wordt als dom gezien”. Zo’n dijk van big bags, die nu voor het museum wordt opgetrokken, betekent dat dat het Sequeoiahof eigenlijk is opgegeven? Dat soort vragen dus. “Maar wilt u het wel genuanceerd opschrijven?”
Lees ook:
Eén bruine zee van modder. Zoiets hebben ze in de Ardennen nog nooit meegemaakt
Dit hebben ze in de Ardennen nog nooit gezien. De Vesder, normaal een onbetekenend stroompje, werd een verwoestend waterslang. Nu het water in de rivier is gezakt, blijkt pas wat er allemaal is meegesleurd.
Komende dagen is de eerste en ultieme stresstest voor de Maaswerken
De regen mag dan gestopt zijn, ook de komende dagen komen er nog grote hoeveelheden water via de rivieren ons land binnen. Het is de ultieme stresstest voor de Maaswerken en andere versterkende maatregelen.
