Reizen
Klauteren langs de kust van Californië
Door een verrekijker naar walvissen turen of liever naar bodybuilders in Los Angeles. De kust van Californië is nooit eentonig. Zeker op de fiets niet.
Twee oranje vlinders fladderen om me heen. Ze blijven me een paar meter volgen, alsof ze een succeswens of complimentje willen geven. Niet verkeerd na vijftig kilometer klauteren en dalen over Big Sur, een van de hoogtepunten van de Amerikaanse westkust. In mijn rechterooghoek zie ik de golven van de Pacifische Oceaan op kliffen en zwarte rotsblokken beuken. Ik trap op de pedalen en voel mijn buik kriebelen; een heftig geluksgevoel.
Een kwartier later, als ik hijgend een slokje neem van mijn ijskoude cola, spreekt een stel van in de vijftig me aan. Hij in gestreept T-shirt, een veel te wijde, katoenen broek en witte sportschoenen, zij met een enorme zonnebril op het hoofd. “Jij moet wel een heel goede conditie hebben”, zegt de echtgenoot. Zijn vrouw voegt toe: “Is het niet gevaarlijk? Toen we je net moesten passeren, kreeg ik bijna een hartaanval.”
Natuurlijk kun je de kust van Californië net als de twee - sorry - oversized Americans in een camper afleggen. Eitje. Maar op de fiets zie, voel en ruik je zoveel meer. De Pacific Coast Route is deels bewegwijzerd met groene bordjes, heeft een gps-track en een gids. Je volgt verharde bermen langs Highway 1, kronkelt door wijken met Amerikaanse vlaggen in keurig bijgehouden tuintjes en ziet de duinen en mammoetbomen aan je voorbij trekken.
Tekst loopt door onder afbeelding
Voor klimmetjes schakel ik naar de lichtste versnelling, de granny-gear, zet ik de opzwepende muziek van de Ierse band The Gloaming op mijn koptelefoontjes wat harder en ga ik niet als een speer, maar als een sprinter die stopt bij elke noemenswaardige plek. Oók bij die ene baai met zeeleeuwen, waar geen ruimte voor parkeren is. Of Bean Hollow State Beach. Enkel op verkenning zie je de wand van zandsteen vol gaten, geboetseerd door zout en wind, alsof mieren er een enorm nest fabriceerden.
Met mijn vriend, een Ier, met ook een passie voor het reizen op twee wielen, ben ik de tocht begonnen in San Francisco. Een stad met heel veel groen, waar je ambitieus en zwetend de steile Lombard Street kunt bedwingen, naar het bochtigste stukje straat van de wereld. Of je voegt je bij de toeristen op hun huurfietsen, door Golden Gate Park, over de beroemde, roodgeverfde brug en langs de boulevard met zeeleeuwen, flipperkasten en fish and chips.
Een boot voert naar Alcatraz Island. Zware criminelen als Al Capone moesten er jarenlang in de donkere kou achter tralies doorbrengen, uit verveling gedwongen een boek te lezen of gitaars op te pakken. Na sluiting van de gevangenis in de jaren zestig werd het eiland bezet door indianen, die er een opleidings-, spiritueel en ecologisch centrum wilden bouwen. Het werd een nationaal park. Ook mooi.
Een vrouwelijke boswachter, met inheems bloed, legt de gasten uit dat je maar op één plek je boterham mag opeten. Anders vallen de nestelende meeuwen je misschien aan. “We hebben dit seizoen al 837 nesten van de Californische meeuwen geteld, 593 van de Brands aalscholvers en 176 van de Amerikaanse kleine zilverreigers.”
Tekst loopt door onder afbeelding
Alcatraz is van zijn zwarte verleden genezen. Het voelt er, met uitzicht op de skyline van San Francisco, zo ontspannen, dat vertrekken een moeilijke taak is. Gelukkig kun je de koffiebeker uit het boekwinkeltje zo vaak bijvullen als je maar wilt. Een cup of Joe met free refills.
De stad uit komen valt best mee. Californië mag dan een autostaat zijn, de fietser eist, al vechtend voor zijn rechten, eigen paden en genoeg ruimte langs de wegen op. Bij Devil’s Slide is Highway 1 zelfs omgetoverd tot een fietspad, dat boven de kliffen zweeft. Door vallende stenen en instortingen werd de snelweg verplaatst. “Een walvis!” roept een Engelse fietser, die vanuit de leegte met een ukelele op haar bagagedrager opdoemt. Met zijn drieën staren we naar de zee, waar een imposante fontein onder een zwart, glad lichaam door het water glijdt. “De oceaan zit vandaag vol leven”, zegt de Engelse later op de dag, als dolfijnen als schoonspringers door de lucht schieten. De dieren zijn slechts een voorbode van de waslijst die je hier met gemak kunt afvinken. In de oceaan: zeehonden en -olifanten. In de lucht: roodkopgieren, Californische condors, visarenden, bruine pelikanen, strandlopers, kolibries en eikelspechten. Op de grond: Californische grondeekhoorns, westelijke grijze eekhoorns, en grijze vossen. Imposant. Getuige mijn vriends chagrijnige blik stop ik veel te vaak.
Hey, wacht eens. Een fietser met een ukelele. Hoe zit dat? Onderweg ontmoet je genoeg excentrieke figuren op twee wielen. Een Portugees duo haalt ons telkens in en en belandt dan weer in de achterhoede, omdat het niet lukt van de aardbeien en artisjokken af te blijven. Jack Omari vertelt bij het kampvuur (‘wil je een marshmallow?’) hoe hij in Los Angeles maanden ‘undercover’ onder de daklozen doorbracht. Dan is er nog Stephen Swift, genezen van kanker en zo’n dertigduizend fietskilometers achter de rug. Zie je de fietsers niet op de route, dan wel op de trekkersveldjes in de nationale parken.
Tekst loopt door onder afbeelding
Hoe zuidelijker, hoe droger. Soms lijkt het bijna de woestijn. Bossen gaan over in kale vlaktes met cactussen en houten huizen. Je zou bijna vergeten dat het in San Francisco nog koukleumen was. En na twee weken extreme natuurschoonheid en surfdorpen ligt ineens Los Angeles voor ons.
De wereld van de films zie je in de binnenstad, met tegen zichzelf pratende gasten aan de crystal meth, het chique Beverly Hills, bombastische villa’s op Mulholland Drive en de studio’s van Warner Bros. Voor de fietser zijn de stranden het mooist, versierd met één lang fietspad, dat je plots met honderden zo niet duizenden, toeristen deelt. Surfpakken hebben plaatsgemaakt voor bikini’s.
Voor ons is niet de crystal meth, maar het fietsen een drug geworden. We willen eigenlijk die Mexicaanse grens nog even aanraken. Dat betekent de zonnige zandstranden rondom San Diego in een sneltreinvaart voorbijracen - sprinters zijn we eigenlijk niet meer. Balen dat er een vliegtuig vanuit LA is geboekt, want Baja California, direct na de grens, moet volgens Jack Omari ook adembenemend zijn. Daar lopen alleen wel vogelspinnen rond. Dan toch liever twee vlinders om me heen.
Tekst loopt door onder afbeelding
Naar San Francisco
Wow air vliegt, met een korte overstap in Reykjavik, van Amsterdam naar Los Angeles en San Francisco. Vanaf € 199 enkele reis. De fiets kan mee voor € 62.
Overnachten
Sommige nationale parken hebben speciale fietsveldjes voor zo’n $ 5 (€ 4,70) p.p.p.n. Hier en daar is een probleem met daklozen; kies dan een normaal veld of hotel.
Routes
Het boekje ‘Bicycling the Pacific Coast’ van Vicky Spring en Tom Kirkendall is handig. Wel wat gedateerd, check vooraf of de campings nog trekkersveldjes hebben.
Via de Adventure Cycling Association zijn kaarten en GPS-routes te kijgen.
Alcatraz
Alcatraz Cruises vaart dagelijks naar Alcatraz Island. Reserveer tijdig, voor het hoogseizoen zelfs maanden vooruit.
