Kind draait op voor zorg ouders

De staatssecretaris zei dit gisteren desgevraagd naar aanleiding van een tweegesprek in deze krant tussen de Tweede Kamerleden Otwin van Dijk (PvdA) en Mona Keijzer (CDA) over de hervorming van de AWBZ, de volksverzekering voor bijzondere ziektekosten. Van Rijn vraagt zich af of huishoudelijke hulp wel onder ziektekosten valt.

Van Dijk en Keijzer kennen als geen ander de rol van de gemeenten, omdat zij voorheen wethouder waren van respectievelijk Doetinchem en Purmerend. Na de huishoudelijke hulp onder een vorig kabinet worden deze kabinetsperiode begeleiding en verzorging uit de AWBZ gehaald en overgeheveld naar de gemeenten. Dat gaat gepaard met forse bezuinigingen: 75 procent op de huishoudelijke hulp, 25 procent op begeleiding. Steeds meer gemeenten voeren keukentafelgesprekken bij cliënten thuis om in kaart te brengen aan welke zorg behoefte is en wat familie, buren of vrienden, de sociale omgeving, eventueel kunnen betekenen.

Keijzer vindt dat gemeenten in die gesprekken mogen vragen wat kinderen eventueel financieel kunnen bijdragen, maar ze hamert wel op vrijwilligheid. "De gemeente mag ernaar kijken en dat gebeurt al, maar als de kinderen meebetalen aan de zorg voor hun ouders dan op vrijwillige basis. We willen geen verplichting zoals in Duitsland. Daar moeten de kinderen hun loonstrookje laten zien." Keijzer vreest dat een verplichting de solidariteit ondermijnt.

"We betalen al ons levenlang 12,5 procent AWBZ-premie. En we hebben net in de Kamer besloten dat 12 procent van het vermogen - maar dus niet je eigen huis, zeg ik er nadrukkelijk bij - opgeteld wordt bij je inkomen. Moeten we nog verder gaan door ook de kinderen mee te laten betalen? Dat lijkt me niet. Uiteindelijk ondermijn je daarmee de solidariteit. Nog afgezien van het feit dat veel gezinnen met kleine kinderen die kosten er niet bij kunnen hebben."

Ook Van Dijk vindt een verplichte bijdrage van de kinderen te ver gaan. Verder zegt hij net als de staatssecretaris dat het "niet onlogisch is dat een gemeente kijkt naar de sociale context en dus ook vraagt wat de kinderen eventueel kunnen organiseren en betalen".

"Ik heb het in mijn eigen familie meegemaakt. Mijn oma had alleen AOW. Mijn opa overleed op jonge leeftijd, dus die had nauwelijks pensioen opgebouwd. Oma wilde niet naar de gemeente voor de huishoudelijke hulp. Dus dat betaalden mijn moeder en haar zus voor mijn oma."

Ouderenbond ANBO reageerde vandaag op het interview. Hieronder hun reactie.

Wél gek als kinderen meebetalen aan zorg

De druk op kinderen om mee te betalen aan de zorg voor hun ouders zal de komende jaren toenemen. Daarom vindt staatssecretaris Van Rijn van volksgezondheid het 'niet zo gek' dat gemeenten kijken naar wat kinderen eventueel kunnen bijdragen. Dat zegt hij vandaag in Trouw. De stelling schiet ANBO in het verkeerde keelgat. "Je kunt absoluut niet stellen dat kinderen ook nog eens de zorg voor hun ouders moeten betalen. Ze moeten al steeds meer mantelzorg verlenen, daar kun je niet ook nog financiële verplichtingen aan koppelen", aldus ANBO-directeur Liane den Haan. "Opnieuw zeg ik: stop met zoeken naar een bestemming voor de hoge rekening voor zorg. Doe eerst eens wat aan de hoogte van de rekening, door de zorg beter te maken en het stelsel te hervormen."

Nieuw plan ouderenzorg
ANBO pleit al maanden voor een ander plan voor de ouderenzorg. Zo moeten ouderen in staat gesteld worden om zo lang mogelijk zelfstandig thuis te wonen, met alleen de noodzakelijke hulp en ondersteuning. In het regeerakkoord wordt daarop juist bezuinigd, deels door geld weg te halen en deels door deze taak naar de gemeenten over te doen. Zeer onwenselijk, zegt ANBO. Zorg moet in de buurt georganiseerd worden, er moet minder onnodige zorg verleend worden en er moet gekeken worden naar meer techniek in de zorg en zorg op afstand. "We mogen daarnaast best vragen van kinderen of vrijwilligers om bij te springen, maar zorg moet in handen blijven van professionals.

Hulp signaleert ook
ANBO is niet tegen meer eigen bijdragen voor huishoudelijke hulp, maar er kan niet voorbij gegaan worden aan de signalerende werking van deze hulp. Den Haan: "Hoe eerder je ziet dat iemand hulp of zorg nodig heeft, of niet meer goed voor zichzelf kan zorgen, hoe beter je een escalatie naar duurdere zorg kunt uitstellen of voorkomen."

undefined